Lezersrecensie
Oordeel niet te snel.
Oordeel niet te snel.
“Wees niet bang” is de tweede roman van Aisha Dutrieux. Net als in haar eerste roman “Het leven noemen” gaat dit boek over drie generaties vrouwen, nl. oma Chiara, dochter Maria en kleindochter Laura. Een andere overeenkomst met het eerste boek is dat er ook nu weer voor een heftig onderwerp gekozen is.
Opvallend is de luxe uitvoering, een hardcover met een mooie afbeelding die je al lezende herkent. De titel maakt je nieuwsgierig. Dan de motto’s, (van Maaike Ouboter uit “Dat ik je mis” en van Virginia Woolf) ook die zijn goed te herkennen in dit boek.
Dutrieux heeft een bijzondere manier van schrijven. Ze gebruikt geen ingewikkelde constructies, geen moeilijke woorden en geen lange zinnen, maar weet haar heftige onderwerpen duidelijk aan het licht te brengen. Wat is goed, wat is fout, Dutrieux geeft geen oordeel, ze laat de lezer zelf beslissen. Je gaat nadenken, er zitten altijd meerdere kanten aan een verhaal. Een ding is zeker, laten we niet te snel oordelen.
Daarnaast speelt de natuur een rol.
“De bergen, het meer, zij dwongen in hun grootsheid eerbied af voor het bestaan op aarde, de dorpjes in de omgeving waren in hun kneuterigheid een verwijzing naar de nietigheid van de mens”
en
“Troost vond ik in de eeuwigheid van de bergen en het meer”.
De proloog begint met de zelfmoord van Maria. Waarom pleegt Maria zelfmoord? Het antwoord op deze vraag komt voor de lezer al vrij snel, maar de details volgen later stukje bij beetje, de puzzel wordt steeds verder ingevuld. De zoektocht naar het waarom duurt voor Laura lang.
“Wees niet bang” is een roman met een heftig onderwerp, met grote impact op drie generaties vrouwen, waarbij je je af kunt vragen: Wat is beter, spreken of zwijgen? Het antwoord is aan de lezer. Op naar het volgende boek van Aisha Dutrieux, hopelijk wordt dat weer zo’n topper!
“Wees niet bang” is de tweede roman van Aisha Dutrieux. Net als in haar eerste roman “Het leven noemen” gaat dit boek over drie generaties vrouwen, nl. oma Chiara, dochter Maria en kleindochter Laura. Een andere overeenkomst met het eerste boek is dat er ook nu weer voor een heftig onderwerp gekozen is.
Opvallend is de luxe uitvoering, een hardcover met een mooie afbeelding die je al lezende herkent. De titel maakt je nieuwsgierig. Dan de motto’s, (van Maaike Ouboter uit “Dat ik je mis” en van Virginia Woolf) ook die zijn goed te herkennen in dit boek.
Dutrieux heeft een bijzondere manier van schrijven. Ze gebruikt geen ingewikkelde constructies, geen moeilijke woorden en geen lange zinnen, maar weet haar heftige onderwerpen duidelijk aan het licht te brengen. Wat is goed, wat is fout, Dutrieux geeft geen oordeel, ze laat de lezer zelf beslissen. Je gaat nadenken, er zitten altijd meerdere kanten aan een verhaal. Een ding is zeker, laten we niet te snel oordelen.
Daarnaast speelt de natuur een rol.
“De bergen, het meer, zij dwongen in hun grootsheid eerbied af voor het bestaan op aarde, de dorpjes in de omgeving waren in hun kneuterigheid een verwijzing naar de nietigheid van de mens”
en
“Troost vond ik in de eeuwigheid van de bergen en het meer”.
De proloog begint met de zelfmoord van Maria. Waarom pleegt Maria zelfmoord? Het antwoord op deze vraag komt voor de lezer al vrij snel, maar de details volgen later stukje bij beetje, de puzzel wordt steeds verder ingevuld. De zoektocht naar het waarom duurt voor Laura lang.
“Wees niet bang” is een roman met een heftig onderwerp, met grote impact op drie generaties vrouwen, waarbij je je af kunt vragen: Wat is beter, spreken of zwijgen? Het antwoord is aan de lezer. Op naar het volgende boek van Aisha Dutrieux, hopelijk wordt dat weer zo’n topper!
1
Reageer op deze recensie
