Een goedgeschreven, maar bevreemdend en doelloos boek

Wat in de vrede heb ik zojuist gelezen???

De kuil is een ronduit bevreemdend boek. Tot uren na het eindigen van dit boek zit ik te peinzen waar het nou over ging. Terwijl het verhaal eigenlijk zo rechttoe rechtaan is als maar kan. Het zit vol karakters waarvan je aanvoelt dat ze gaan escaleren, maar dat punt bereik je nooit. Er gebeuren meerdere wonderlijke dingen in het boek, waarvan de bedoeling nergens wordt uitgelegd. Je zou kunnen zeggen dat het boek leest als een droom. Zo'n droom die net niet uitmondt in een nachtmerrie, maar wel dat onthechtende heeft waardoor je twijfelt of wat je om je heen ziet wel echt is.

Ik heb me de vraag gesteld wat de bedoeling van de auteur was van dit boek. Iets met familierelaties, iets met de positie van de vrouw of iets met het doel van het leven. Ik heb geen idee. Maar dan ook totaal niet. En het gekke is dat het boek vrij soepel leest, hetgeen tegenstrijdig lijkt aan het totale gebrek aan een doel in dit boek. Wat ik hier toch voor score aan moet hangen... Ik ben uitgekomen op twee sterren, met excuses als dat veel te laag is omdat ik niet snugger genoeg ben om dit boek te begrijpen.