Prima IJslandse crimi

Hildur is een prima, maar geen opvallende IJslandse crimi. Een aardige verhaallijn, met een ietwat eigenzinnige, maar prettige hoofdpersoon levert een detective op die de moeite van het lezen wel waard is, maar die niet zal bijblijven als erg bijzonder. Kortom: gewoon prima, niet uitzonderlijk.

Dit is een eerste deel van een serie met in ieder geval drie boeken. Dat is wel fijn, want de karakters van de hoofdpersoon en de belangrijkste bijrol zijn interessant genoeg om verder te leren kennen. Een Fins-Noorse breiende politieagent die zijn kind mist en Hildur, de naamgever van het boek, als sportieve, ietwat zonderlinge rechercheur die al twintig jaar worstelt met het verdwijnen van haar jongere zusjes. In de eerste helft van het boek wordt voortdurend ingegaan op haar gave als 'ziener' (ze krijgt een naar voorgevoel als er iets vervelends staat te gebeuren), maar in het tweede deel komt dat helemaal niet meer voor en speelt het dus geen enkele rol meer. Dat is een beetje gek, een los eindje. Maar al met al dus een prima boek om tussendoor te lezen. Ik aarzel nog of ik aan de volgende delen begin, misschien eerst weer een echt gaaf boek zoeken om te lezen. Drie sterren.