Mooi traag sfeerbeeld, zonder duidelijke verhaallijn

Een typische Deen: traag, uitermate veel aandacht voor karakters. Lekker nukkige types, die hun eigenaardigheden volop tentoonstellen, daar zorgt Deen wel voor.

Het boek volgt een aantal generaties van 'tuinbazen', mensen die de weelderige tuin rond een kasteel en landhuis onderhouden, in dienst van een nobele. Daarbij staat vooral het gazon centraal. Wie denkt: 'maar hoe kun je daar nou een boek over schrijven?' hebben geen rekening met Mathijs Deen gehouden, die kan kneuterige en bekrompen gezinnen op uiterst kunstige wijze uitwerken en daarmee inzicht geven in de klassensamenleving die Nederland ooit was.

Het is reuze knap, regelmatig grappig, maar ook wel saai: er gebeurt vrij weinig in het boek en het moet het duidelijk vooral hebben van de sfeer, de karakters en de toon. Wie daar gevoelig voor is moet dit boek vooral lezen. Maar wie behoefte heeft aan een duidelijke verhaallijn kan beter een ander boek pakken.