Finse Dagen - Herman Koch

Ik krijg het boek min of meer toevallig in handen gedrukt, terwijl ik op zoek ben naar de laatste bestseller van Jeroen Brouwers, Cliënt E. Busken. Herman Koch? Zijn Diner en zijn Zomerhuis met Zwembad heb ik toch vrij snel in de buitenbieb gezet. Ik heb er wel snel spijt van, maar dan zijn ze gelukkig al weg. Boeken moeten hun weg vinden.
Ik vind ze allebei een beetje tegen de literaire thriller aanhangen, een opgeklopt genre waarin Herman zich kennelijk thuis voelt. Ik vind zijn boeken oppervlakkig en pedant. Wie denkt die Koch wel dat hij is? Moest ik daar nu mijn tijd aan besteden?
Ja, dat heb ik wel gedaan. Ik heb het gelezen en ik heb ervan genoten. Dat begint precies op het moment dat ik het in handen krijg. Het is een boek met precies de goeie dikte, met zijn 308 pagina’s is het een boek als een Peugeot. Het voelt heel prettig en soepel aan met een mooie structuur op het voorplat, die veroorzaakt wordt door de talloze berkenstammetjes die de titel, de naam en Herman zelf omgeven. Dit is een autobiografisch boek, dat kan niet anders en als er iets is waar ik gek op ben, dan zijn het autobiografische boeken en bovenaan staan dan de autobiografische boeken waarin de ik-figuur dezelfde voornaam heeft als de schrijver.
Het is fijn dat het over Finland gaat en dat het in zijn vroege jeugd begint, maar eigenlijk doet dat er helemaal niet toe. Het gaat erom dat hij zijn ziel, zijn hart en zijn gedachten blootgeeft, prijsgeeft aan de lezer, die mag lezen in de illusie dat het allemaal waar gebeurd is. Dat het niet allemaal per se waar gebeurd is spreekt vanzelf en de vraag wat dan wel en wat niet doet er helemaal niet toe. Veel belangrijker is het antwoord op de vraag hoe de schrijver zijn leven schrijft. Het boek is het antwoord op alle vragen.
Mooi ook hoe Herman schrijft over de invloed van het schrijven op het leven, hoe herinneringen veranderen door erover te schrijven, hoe het geschreven soms in de plaats komt van de herinnering en hoe belangrijk het is om over sommige herinneringen, gebeurtenissen juist wel of niet te schrijven. Hoe essentieel het schrijven voor de schrijver zelf is. Kortom, ik zal het even samenvatten, een heerlijk boek, een vette meevaller.

www.atevegter.wordpress.com/2020/3/22/1726

Ate Vegter, 22 maart 2020