Verwarrend

Voor leesclub de Boekenreizigers Olv Erna Eikhoudt mocht ik hoor de stilte spreken van P.Pauwels lezen. Ik was en ben nog steeds wat in verwarring over het genre. In de samenvatting bij bol.com las ik dat het een feelgood roman zou zijn,maar dat is het beslist niet. Daarvoor moest ik het te vaak even wegleggen, omdat het me bij de keel greep. Het is een roman over huiselijk geweld met een randje psychologische thriller zou ik uiteindelijk zeggen. De auteur was mij niet bekend.De kaft,met een foto met een vrouw in een wit gewaad met een grote bloem geeft niet veel weg over de inhoud. Doordat ik het boek niet goed kon plaatsen, eigenlijk tot op het laatst, heb ik het met iets minder plezier gelezen, terwijl het feitelijk een goed geschreven en spannend en origineel verhaal was. Het handelt om Ana, die uit een relatie komt met Billy, die haar mishandelde. Ze vindt troost en liefde bij Nick, met wie ze trouwt en een aantal jaren echt gelukkig is, totdat hij zich vreemd en grillig gaat gedragen. Een patroon van aantrekken en afstoten en geestelijke mishandeling ontspint zich. Daarop gaat Ana steeds meer aan zichzelf twijfelen en zoekt spanning bij de sexy , gehuwde sportpresentator Lucas. Ze wisselen opwindende tekstberichtjes uit en onvermijdelijk komt ook het moment waarop ze elkaar fysiek gaan ontdekken. Op de achtergrond is steeds de angst dat hun wederzijdse partners achter het bedrog zullen komen. Dan wordt de vrouw van Lucas terminaal ziek en komt toevalligerwijze op de palliatieve afdeling waar Ana als vrijwilligster werkt. Een rode draad door het boek heen zijn berichten in de media over de Poppenspeler. Hij kondigt aan zijn partner te zullen vermoorden, dan wel te zetten tot zelfmoord. Pas op het einde van de roman wordt duidelijk wat het verband is met Ana. Zal het boek een happy end hebben, en zo ja, hoe ziet dat er dan in dit geval uit?