Klassieker die het nog steeds goed doet

Om een of andere reden had ik verwacht dat ik misschien wat moeilijk in het boek zou komen, omdat het zich natuurlijk in een hele andere tijd afspeelt en dat dat misschien even wennen zou zijn. Dat was echter helemaal niet het geval. Ik zat er meteen in, al duurde het wel tot het moment dat de moord plaats vindt voor ik er echt helemaal in zat en het boek nog maar moeilijk weg kon leggen. Het leest namelijk als een trein (see what I did there).

Het klinkt misschien een beetje saai en eentonig. Een boek dat zich helemaal afspeelt op één plek en die plek is ook nog eens een trein waar niemand weg kan. Hoeveel kan je als schrijver nou eenmaal doen met maar één ruimte. Het antwoord daarop is veel. Ondanks dat de plek waar het boek zich afspeelt op het eerste gezicht misschien saai lijkt, zorgt Agatha Christie ervoor dat dit totaal niet het geval is. Zet namelijk een aantal totaal verschillende en bijzondere mensen met geheimen bij elkaar op een plek waar ze niet weg kunnen. Ik had soms wel wat moeite om al de personages uit elkaar te houden, omdat er zoveel verschillende mensen in een korte periode geïntroduceerd worden.

Wat maakt een detective een goede detective? Dat is toch wel wanneer je als lezer het hele boek mee zit te puzzelen en dan nog steeds geen idee hebt hoe het zit. Tot het laatste hoofdstuk aan toe snapte ik totaal niet hoe de moord gepleegd was. Sterker nog zelfs nadat ik het laatste hoofdstuk uit had, moest ik nog even terugbladeren om alle informatie te verwerken. Ik kan dus met recht zeggen dat het einde nogal verrassend is en dat ik dat totaal niet aan zag komen. Waar ik wel wat moeite mee had, was dat sommige conclusies van Hercule Poirot voor mij nogal uit de lucht kwamen vallen en niet echt onderbouwd worden. Dit vond ik jammer, want ik had graag wat beter begrepen waarop sommige conclusies gebaseerd waren.

Moord in de Oriënt Expres is een sterke detective roman, waarbij ik tot het einde toe niet doorhad hoe het in elkaar zat. Ik vind het knap hoe Agatha Christie zo’n compleet verhaal heeft weten neer te zetten in maar 200 bladzijden. Sommige aspecten omtrent de moord zijn voor mij nog steeds een beetje vaag en ik denk dat dit typisch zo’n boek is waar je als je het een tweede keer leest nog veel meer details uithaalt, die je eerder niet gezien heb. In ieder geval heeft Moord in de Oriënt Expres mij heel benieuwd gemaakt naar andere boeken van Agatha Christie.