‘Een leven zonder reflectie is voor een mens niet de moeite waard om geleefd te worden’ (Plato in Apologie, 399 v. Chr.)

Dit boek was mijn eerste kennismaking met de filosofie van Connie Palmen. In dezelfde periode volgde ik filosofielessen op de opleiding HBO-SPH. Beiden waren een aansporing tot zelfreflectie.

Menno van der Veen schrijft in het filosofiemagazine het volgende over socratische bezinning: "De mens is geneigd zich in te graven in vertrouwde kennis en zelfbeelden, het ‘loopgraaf-weten’. Echter, wie star vasthoudt aan wat hij al wist, heeft volgens Socrates weinig aan zijn kennis. In Plato’s Symposium introduceert Socrates de term ‘bezinning’ en vormt de opening om uit de loopgraven van het weten te komen. Kennis moet zich aanpassen, meebewegen met nieuwe omstandigheden.
De socratische bezinning kan je inzetten door het kritisch bekijken van de manier waarop je je feiten kent, een poging om de associatieve structuren die je kennis bijeenhouden te achterhalen. Het verzet zich tegen het telkens opnieuw verhalen van de feiten. Het gaat niet om factchecken maar deconstrueren. Het gaat er niet zozeer om onjuistheden te vinden in de manier waarop je weet, maar veeleer om de aannames te vinden waar dat weten op is gebaseerd, ze ter discussie te stellen en er een ander licht op te laten schijnen.