Lezersrecensie
Verwachtingen versus wekelijkheid
Alle moeders haten mij is het debuut van Florance Harman, waarin we kennismaken met Florence: een gescheiden moeder, voormalig lid van een girlband en tegenwoordig vooral chaotische ouder van haar zoon Dylan. Ze woont in Londen, waar haar zoon op een hippe privéschool zit vol kinderen van welgestelde ouders, die Florence dagelijks op het schoolplein tegenkomt.
Het verhaal draait om de mysterieuze verdwijning van Alfie, een pestkop van school. Terwijl Florence op haar geheel eigen, soms nogal impulsieve manier probeert te achterhalen wat er met hem is gebeurd, ontspint zich een plot dat net zo grillig is als haar karakter. Harman durft een hoofdpersoon neer te zetten die allesbehalve sympathiek is: Florence is een wandelende ramp en haar keuzes zijn regelmatig moreel twijfelachtig. Juist dat maakt haar op momenten interessant – je hebt het gevoel dat je niet wílt kijken, maar toch door moet lezen.
Hoewel het boek als thriller gepresenteerd wordt, vond ik persoonlijk de spanning vrij beperkt. Er is zeker een mysterie – je wilt weten hoe alles uiteindelijk in elkaar steekt – maar een echt zenuwslopend gevoel bleef voor mij uit. Ik hoopte tot het einde op een onverwachte wending die me alsnog zou verrassen, maar die kwam helaas niet. Daardoor voelde het verhaal soms wat oppervlakkig en op enkele punten zelfs wat ongeloofwaardig.
Tegelijkertijd verdient de schrijfster ook waardering. De dialogen zijn levendig en weten de karakters goed neer te zetten. Daarnaast is het verfrissend dat Harman niet kiest voor een doorsnee hoofdpersoon, maar iemand die je af en toe flink tegen de haren in strijkt.
Al met al was Alle moeders haten mij voor mij niet helemaal het verhaal waarop ik had gehoopt, zeker gezien de enthousiaste recensies die mijn verwachtingen hoog hadden gezet. Toch is het een debuut waarin duidelijk potentie schuilt, vooral in de manier waarop de personages tot leven komen. Wie graag leest over onconventionele hoofdpersonen en morele grijstinten, kan dit boek zeker een kans geven.
Dit boek is waarschijnlijk een: you hate it or you love it.
Het verhaal draait om de mysterieuze verdwijning van Alfie, een pestkop van school. Terwijl Florence op haar geheel eigen, soms nogal impulsieve manier probeert te achterhalen wat er met hem is gebeurd, ontspint zich een plot dat net zo grillig is als haar karakter. Harman durft een hoofdpersoon neer te zetten die allesbehalve sympathiek is: Florence is een wandelende ramp en haar keuzes zijn regelmatig moreel twijfelachtig. Juist dat maakt haar op momenten interessant – je hebt het gevoel dat je niet wílt kijken, maar toch door moet lezen.
Hoewel het boek als thriller gepresenteerd wordt, vond ik persoonlijk de spanning vrij beperkt. Er is zeker een mysterie – je wilt weten hoe alles uiteindelijk in elkaar steekt – maar een echt zenuwslopend gevoel bleef voor mij uit. Ik hoopte tot het einde op een onverwachte wending die me alsnog zou verrassen, maar die kwam helaas niet. Daardoor voelde het verhaal soms wat oppervlakkig en op enkele punten zelfs wat ongeloofwaardig.
Tegelijkertijd verdient de schrijfster ook waardering. De dialogen zijn levendig en weten de karakters goed neer te zetten. Daarnaast is het verfrissend dat Harman niet kiest voor een doorsnee hoofdpersoon, maar iemand die je af en toe flink tegen de haren in strijkt.
Al met al was Alle moeders haten mij voor mij niet helemaal het verhaal waarop ik had gehoopt, zeker gezien de enthousiaste recensies die mijn verwachtingen hoog hadden gezet. Toch is het een debuut waarin duidelijk potentie schuilt, vooral in de manier waarop de personages tot leven komen. Wie graag leest over onconventionele hoofdpersonen en morele grijstinten, kan dit boek zeker een kans geven.
Dit boek is waarschijnlijk een: you hate it or you love it.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Boekenbarones
Gesponsord
Wanneer een bekende influencer wordt ontvoerd is het aan herstellend criminoloog Jackie Laurijssen de taak om haar veilig terug te halen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
