Wanneer de wet je in de steek laat, wie zorgt er dan voor gerechtigheid?

Wat gebeurt er als een briljante strafrechtadvocaat plotseling de rollen omgedraaid ziet, en zelf aan de andere kant van de getuigenbank komt te staan? Prima Facie vertelt het aangrijpende verhaal van Tessa, een vrouw die diep in het rechtssysteem gelooft, totdat datzelfde systeem haar in de steek laat na een traumatische gebeurtenis.

Tessa groeit op in de arbeidersklasse, waar haar moeder met moeite de eindjes aan elkaar weet te knopen. Dankzij haar vastberadenheid en een studiebeurs belandt ze uiteindelijk op de rechtenfaculteit. Toch voelt ze zich, ondanks haar succes, niet helemaal thuis in de elitaire wereld waarin ze nu verkeert. Het lijkt soms alsof mensen dwars door haar heen kunnen kijken, rechtstreeks naar haar verleden. In haar werk als advocaat heeft ze zich gespecialiseerd in zedendelicten. Voor haar is pleiten een vorm van sport: met scherpzinnige kruisverhoren zaait ze net genoeg twijfel om haar cliënten, verdachten van zedenfeiten, vrij te krijgen. Ze is onoverwinnelijk in de rechtbank – tot ze zelf slachtoffer wordt.

Vanaf dat moment kantelt haar wereld. De rechtspraak, waar ze haar hele carrière blind op vertrouwde, laat haar in de steek. De wet blijkt niet gemaakt voor slachtoffers zoals zij, en Tessa ziet zich opeens aan de andere kant van de getuigenbank geplaatst, een plek die ze nooit had verwacht.

Prima Facie is opgedeeld in twee delen: ‘ervoor’ en ‘erna’, waarmee de lezer getuige is van zowel Tessa's verleden als haar nieuwe realiteit na het misbruik. Daarbij is er nog een afwisseling tussen ‘toen’ en ‘nu’ wat voorkomt in beide delen. In ‘ervoor’ gaat dit om vroeger thuis, en nu Tessa werkt als strafrechtadvocaat en in ‘erna’ draait dit om de tijd net na de gebeurtenis en rondom de rechtzaak. Alles is geschreven vanuit Tessa’s perspectief, waardoor de lezer haar diepste gedachten en emoties meemaakt. De opbouw is helder en krachtig, zonder dat de sprongen in de tijd verwarrend aanvoelen – ze voegen juist lagen toe aan het verhaal en schetsen een compleet beeld van Tessa’s strijd.

Hoewel je als lezer weet dat er iets verschrikkelijks staat te gebeuren, komt dat moment toch onverwacht en slaat het in als een mokerslag. De gebeurtenissen zijn zo intens en voelbaar geschreven, dat je de angst en pijn van Tessa bijna zelf kunt voelen. Ze is overtuigend neergezet: waar ze in het ‘ervoor’-deel nog een zelfverzekerde, onafhankelijke vrouw is die stevig in haar schoenen staat, zie je haar na het misbruik veranderen. Ze wordt onzeker, emotioneel en geconfronteerd met moeilijke dilemma’s. Deze karakterontwikkeling is sterk uitgewerkt en maakt haar een complex, maar bovenal menselijk personage.

Het thema van zedendelicten en de manier waarop ons rechtssysteem hiermee omgaat, is van groot maatschappelijk belang. Prima Facie legt pijnlijk bloot hoe ons systeem slachtoffers vaak in de steek laat. Het is wrang, want zoals Miller zelf weet: verdachten hebben ook rechten en het zou onrechtvaardig zijn om mensen te veroordelen op basis van slechts één verklaring. Toch laat dit verhaal je afvragen of de huidige wetgeving niet nogal gedateerd is.



En dan zijn er die schokkende cijfers. Eén op de drie vrouwen wordt ooit geconfronteerd met seksueel geweld, maar slechts één op de tien dient daadwerkelijk een klacht in. De impact op hun verdere leven is enorm, en dat is precies wat dit verhaal laat zien: de beschadigende gevolgen van een rechtssysteem dat niet altijd recht doet aan de slachtoffers.

Prima Facie is een verhaal dat niet alleen raakt, maar ook aan het denken zet. Is het niet tijd dat we onze zedenwetgeving onder de loep nemen en zorgen dat slachtoffers niet langer in de kou staan? Millers verhaal is een krachtige oproep om het debat te openen.

"In een wereld waar de wet hoort te beschermen, blijkt gerechtigheid juist het moeilijkst te bereiken voor degenen die haar het meest nodig hebben."