Een grootse daad

Recensie van:
Een grootse daad
Una grande azione
(met dank aan Google)
Vertaald uit het Engels door:
Kees van Weele
Fantastisch dat ook de vertaler een vermelding op het boek krijgt. Ik heb diep respect voor hun werk. Om vanuit de originele taal alle gedachten, gevoelens, gedragingen en gebeurtenissen in gevoel en woord over te brengen aan de lezer zodat deze geraakt en geboeid is door het verhaal. Echt bewonderingswaardig knap.
Originele titel:
One good thing
Auteur :
Georgia Hunter
Georgia Hunter was vijftien toen ze te horen kreeg dat ze afstamde van een familie van Holocaust-overlevenden. Jaren later besloot ze om het opmerkelijke verhaal van haar familie vast te leggen in haar debuutroman Wij waren de gelukkigen. Eén grootse daad is haar tweede roman. Ze woont in Connecticut met haar man en hun twee zonen.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar paperback ontvangen van uitgeverij The House of Books in ruil voor mijn recensie en deelname aan de booktour van Bookinfluencers.com
Tevens geluisterd via Bookbeat waar dit verhaal ingetogen, indrukwekkend en schitterend voorgelezen wordt door Christine Schimmel. Ook het Italiaans spreekt zij uit als een native speaker.
Uitgeverij:
The house of Books
Genre:
Historische roman
Cover en flaptekst:
Een zwart wit cover met daarop een vrouw die innig omhelst wordt door een militair. Een zwart witte cover dus lang geleden. Maar ik denk dat we het zwart wit ook heden ten dage in kleur kunnen vatten. Als we zien wat er nog steeds aan gruwelijke oorlogen uitgevochten worden. En als we zien hoe bepaalde volkeren als inferieur beschouwd worden zodat er een mogelijkheid gecreëerd wordt om ze weg te vagen van deze wereld. Waarom hebben we nog nooit iets geleerd van de afgelopen tachtig jaar? Het maakt me verdrietig. Ieder mens ongeacht ras, religie, geaardheid of kleur is een parel in Gods hand en iedereen heeft evenveel recht op een vredevol bestaan.
Voor mij staat de rode kleur voor liefde. Maar ook voor bloed. Als in bloedverwanten verbonden door bloed. Maar ook bloedvergieten n een oorlog of een bloedend hart als je iemand mist.
De ragfijne zwarte lijnen doen me qua vorm denken aan het licht van een vuurtoren. Een baken van licht in de duisternis. Of aan het licht van een zaklamp om je veilig te wanen als het donker is om je heen.
De flaptekst is hartverscheurend en informatief en nodigt tot lezen uit.
De foto en informatie over de auteur vind ik een waardevolle toevoeging.
Quote:
Proloog
Ze zou de jongen kunnen dragen, maar dan gaan ze niet snel genoeg. Hij is te zwaar. Ze pakt hem bij de hand en ze rennen verder, proberen niet te vallen. Takjes kraken onder hun voeten op de ongelijke bodem.
‘Sneller,’ spoort ze hem aan. ‘Rennen.’
Een kogel slaat fel in de stam van een dennenboom een paar meter voor hen uit. Lili krimpt instinctief in elkaar, ze hoort haar adem tekeergaan als de zee in een storm.
Mooie tekst:
Een jonge vrouw en een kind proberen hun weg te vinden in het door oorlog verscheurde Italië.
Het verhaal:
1940, Italië. Joodse vriendinnen Lili en Esti proberen een normaal leven te leiden tot Duitsland Noord-Italië bezet. Samen vluchten ze met Esti's zoon Theo naar het platteland om oorlogskinderen te verbergen en later vinden ze onderdak in een klooster in Florence. Daar vervalsen ze, vermomd als nonnen, papieren voor het verzet. Wanneer het klooster getroffen wordt door een ramp en Esti zwaargewond raakt, smeekt ze Lili om voor haar zoon Theo te zorgen. Doodsbang begint Lili aan een gevaarlijke reis naar het zuiden, door bezet gebied en gebombardeerde steden, vastberaden om Theo veilig houden.
Mijn leesbeleving:
De proloog greep mij gelijk bij de keel. Zoveel spanning, zoveel adrenaline die door mijn aderen stroomde. De proloog vormt een perfecte springplank naar de rest van het verhaal.
Dit boek raakte me vanaf de eerste letter. Het is zo beeldend en filmisch geschreven dat het voelt dat ik overal bij was. Ik zag en ervoer de wereld door de ogen van de personages.
De personages zijn met oog voor detail uitgewerkt. Ze komen tot leven. Sommige sloot ik gelijk in mijn hart. Anderen zag ik liever gaan. Dat geeft ook aan hoe echt ze op mij overkomen wil je die ervaring hebben. De personages gaan de dialoog met elkaar aan. Die levendig en geloofwaardig is. Ze maken een ontwikkeling door gedurende het verhaal. Door de omstandigheden worden ze gedwongen om hun oude gedragingen en karakter af te werpen. Voor lijfsbehoud ijzersterk te blijven al is dat in sommige situaties haast onmogelijk.
De kracht van dit verhaal is dat ieder woord wat met je gevoel doet. Je als het ware aanraakt. Soms metaforisch dan weer hartverscheurend en vlijmscherp. Ook ik was continu op mijn hoede wie kun je vertrouwen en wie niet. Wie draagt een masker en wie niet? Vertrouwen in een persoon die dat vertrouwen niet waard is kan zomaar fataal kunnen zijn. Wat ik heel authentiek vond was het gebruik van Italiaanse woorden. Dat werkte sfeer verhogend voor mij.
Dit verhaal is hartverscheurend, meedogenloos, mensonterend en rauw. Maar ook een verhaal van een diepgewortelde liefde die verder gaat dan bloedverwantschap. Deze liefde emotioneerde mij ook ontzettend gedurende het lezen. Vertederde mij en stemde mij hoopvol dat er in een wereld van zoveel (rassen) haat, macht en nietsontziend geweld toch nog hoop bestond. Mensen die hun leven in de waagschaal legden om anderen te beschermen, te voeden ook al hadden ze zelf bijna niks. Een stukje medemenselijkheid in een gitzwarte wereld waarin God het ook even niet meer wist.
Tussen alle puinhopen, achterdocht, spanning, honger en diepe ellende vond liefde toch ook een plek. Eerst voorzichtig maar dan vol overgave. Een zoektocht naar antwoorden die moeilijk te vinden zijn. Brokstukken waarvan je geen hele puzzel kunt leggen. Vertrouwen dat weggeslagen wordt maar die de hoop die je blijft koesteren niet laat verdwijnen. Overtuigd moeten worden dat een nieuw begin aan de verre horizon ligt. Beseffen dat je je afkomst, taal en cultuur nooit kwijtraakt maar mee draagt in het diepste innerlijk van je zijn en je hart. Los mogen laten en opnieuw mogen beginnen. Nieuw geluk binnen handbereik.
De plot zag ik niet aankomen. Die overspoelde me.
Maar het nawoord en dan met name de complete uitleg over de research die door de auteur gedaan is zorgden er bij mij voor dat alles ingevuld werd. Dat maakte het begrijpelijk.
Dat liefde nooit dooft. De liefde voor dierbaren, tussen geliefden, ouders voor hun kinderen, liefde voor je vaderland diepgaand en nooit uit dovend. Liefde overstijgt zelfs de dood.
In de toekomst lees en recenseer ik graag meer boeken van Georgia Hunter. Wat een woordkunstenaar wat een talent.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Gedetailleerd uitgewerkte personages die als echt levende personen voor mij waren. Die ik in mijn hart sloot. Terwijl ik ook personages had die ik verafschuwde. Een zeer beeldend en filmisch geschreven verhaal. Met tastbare omstandigheden die door merg en been gaan. Die je emotioneren, kwaad maken, vertederen of verbazen.
Die me een geschiedenis toonden die ik tot voor kort nog niet kende omdat er niet veel over bekend is. Het verhaal is continu boeiend, meeslepend en geloofwaardig. Het raakt al je zintuigen aan. Het gaat onderhuids en houd je vast. Nog nooit las ik een verhaal van Georgia Hunter maar dit verhaal doet me verlangen naar meer.
Georgia weet het verre verleden tot leven te wekken en in te kleuren. Ze laat ons nadenken over hoe we zelf zouden handelen in tijden van dood en verderf, van dreiging en verraad, van het zijn als opgejaagd wild omdat er een prijs op je hoofd staat. Gereduceerd worden tot niets omdat je een bepaalde afkomst hebt. Ik heb niet in deze tijd geleefd dus ik weet niet of ik dezelfde moed en daadkracht zou hebben om terug te vechten, te vluchten of diegenen te helpen die in nood zijn. Zou ik niet te bang zijn, in mijn hoofd wel willen maar het fysiek niet kunnen? Of is er geen keuze en moet je over jezelf heen stappen? Ik zou me gelukkig prijzen met vrienden als Lili, Esti en Niko. Die het lied van je hart kennen en het terug zingen als jij de woorden vergeten bent.
Hebben we van de geschiedenis geleerd? Nooit meer vechten, nooit meer mensen uitsluiten en vernietigen. Ik ben bang van niet. Helaas is ook vandaag de dag het leven niet overal vredevol of respectvol. Polarisatie, rassenhaat, eliminaties en macht zijn aan de orde van de dag. Hopelijk wordt de vrede teruggevonden en behouden. Want ook nu is het scenario inktzwart. En de hoop op vrede en saamhorigheid onzeker. Wees lief voor de ander, iedereen is van waarde.
Bedankt The House of Books en Bookinfluencers.com dat ik mee mocht doen met deze booktour.