Hoog

Hallo,
Ik las en recenseerde het e-book Hoog van Hanneke Meier Hartelijk dank voor het recensieexemplaar De Verhalenfabriek en Juul_DeVerhalenfabriek :
Recensie van:
Hoog
Auteur:
Samen met haar man, zoon en twee katten woont Hanneke in het mooie Limburg. Altijd al was ze creatief bezig, wat er na een omweg voor heeft gezorgd dat ze nu met haar bedrijf foto’s voor fotografen bewerkt. In haar vrije tijd gaat ze graag met haar gezin de natuur in, maar ook lezen en samen spelletjes spelen vindt ze fijne manieren om de tijd door te brengen.
Al zo lang ze zich kan herinneren is Hanneke aan het schrijven. Toen ze een jaar of 14 was, zat ze met haar typemachine op haar kamertje een verhaal te typen. Over een toverflesje en twee meisjes die samen op avontuur gaan. De map met het verhaal staat nog steeds in de kast en herinnert haar er elke keer aan hoe bijzonder het is om je te kunnen verliezen in een zelfverzonnen wereld.
Eerder verscheen de trilogie Lucy bij De Verhalenfabriek.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar ontvangen van Publishing/Uitgeverij in ruil voor mijn recensie
Uitgeverij: De Verhalenfabriek
Genre: feelgood met een donkere rand
Cover en flaptekst:
Fluorescerende kleuren roze en paars schitteren je tegemoet tegen een zwarte achtergrond. Een paars rad die je ook wel op de kermis ziet. Aan weerszijden vooraan zie ik twee goed geklede dames staan.
Een mysterieuze en spannende flaptekst.
Quote:
Hoofdstuk 2 Meral:
Als ze zich omdraait kijkt ze nog een keer naar boven, waar de andere gondel op eenzame hoogte dreigend heen en weer schommelt. De tranen in haar ogen zijn verdwenen, maar blij is ze niet.
Ze gaan in het midden van de gondel in een stoeltje zitten en Maarten trekt de beugels die hen op hun plek zullen houden over hun schouders naar beneden. ‘Nou dames,’ zegt hij terwijl hij de beugels nog één keer controleert. Ze zitten goed vast. ‘Zijn jullie er klaar voor?’
Meral knipoogt naar hem en lacht breeduit. ‘Ik wel! Jij ook, Anne?’
Anne knikt schuchter en de glimlach op haar gezicht lijkt van ver te komen. ‘Ik ook,’ zegt ze zacht.
Hun voeten bungelen naar beneden en de opzwepende tonen die bij de attractie horen bonken uit de luidsprekers. ‘Let’s fly to the stars,’ roept een blikkerige computerstem.
‘Dit is zo spannend!’ gilt Meral boven de muziek uit. Als Anne haar langs de beugel aankijkt, verdwijnt haar opgewonden blik. ‘Shit, Anne, gaat het wel?’
Anne schudt haar hoofd, maar op dat moment begint de arm om zijn as te bewegen en worden ze naar boven gelanceerd met een gigantische snelheid.
Het verhaal:
Anne en Meral bevinden zich op het kantelpunt van hun relatie. Het is erop of eronder. Als afsluiting van hun dagje in het pretpark gaan ze in de hoogste attractie, maar wegens een technische storing gaat het helemaal mis.
Herinneringen aan het feest op oudejaarsavond in de Euromast worden ongewild opgehaald en Anne twijfelt of Meral haar de waarheid wel heeft verteld. De lucht wordt donker en er nadert een storm die niemand aan zag komen, maar de storm in de gondel op zeventig meter hoogte is heviger dan iemand ooit zou kunnen vermoeden…
Mijn leesbeleving:
Van deze auteur mocht ik destijds haar debuut trilogie Lucy lezen. Een trilogie vol spanning, diepgaand en boeiend met een beeldende schrijfstijl.
Het verhaal Hoog bevat dezelfde elementen. Een beeldende schrijfstijl die je op het scherpst van de snede misselijk maakt van duizelingwekkende angst. Met hoog oplopende en diepgaande emoties tussen de personages Meral en Anne. Vurige en passionele liefde op de voet gevolgd door alles overheersende woede en teleurstelling. Hulpeloos gevangen in de hoogste attractie op de kermis. Vechtend tegen de elementen en voor je leven.
Beide dames vertellen afwisselend het verhaal. Daardoor bleef ik geboeid door lezen. Een verhaal met diepe dalen en hoge pieken.
Het schrijftempo is hoog maar vliegt nergens uit de bocht. Het blijft geloofwaardig. De emoties van de personages voelde ik in mijn eigen lijf en hoofd. De dialoog tussen hen is vol van venijn, dan weer een poging tot liefdevol lijmen om vervolgens weer genadeloos diepgravend tot antwoorden te komen. Antwoorden die je doen huiveren. Zo leer je beide dames goed kennen. Zo leer je dat uiterlijk zorgvuldig een innerlijk kunnen verbergen.
Net als je denkt dat de redding nabij is neemt het verhaal je opnieuw mee in een zenuwslopende duikvlucht. De plot blies me omver.
Stille wateren hebben diepe gronden is mijn conclusie.
En ik ben blij dat ik door extreme hoogtevrees niet in hoge attracties ga.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
De schrijfstijl is beeldend waardoor je alles ziet, proeft, ruikt en voelt wat de personages mee maken. Je leert ze goed kennen. Net alsof uitzichtloze en angstige op eenzame hoogte gedwongen situaties je aanzetten tot diepgaande eerlijkheid waardoor je masker af valt.
Van vlammende passie tot misselijkmakende angst, diep vretende woede en het laatste sprankje hoop zien verdwijnen.
Een verhaal met een snelle en duizelingwekkende opbouw. Gedetailleerd uitgewerkte personages en een plot waar je op afstormt maar die je ook in verbijstering achterlaat.
Bedankt Hanneke Meier voor opnieuw een fijne en interactieve leesbeleving.
‘Let’s fly to the stars’ zolang ik maar niet mee hoef ik blijf liever met beide voetjes op de grond.