Lezersrecensie
Knots Dé grootste omweg van de oertijd
Recensie van:
Knots
De grootste omweg van de oertijd.
Deel 2
Voor dit deel lazen en recenseerden mijn dochter Femke (8) en ik deel 1: Knots.
Auteur :
Tijs van Marle
Illustraties van:
Esther v.d. Brink
Wijze van lezen:
Boek geleend bij Dbieb
Uitgeverij:
Billy Bones
Genre:
Jeugd vanaf 7 jaar
Cover en flaptekst:
Ik zie Knots, zijn vriend Freddie en zijn zusje Tuf voorbij vliegen op de ruggen van vissen die touw om hun bekken hebben waardoor Knots, Freddie en Tuf ze kunnen sturen. Boven de vissen hangt een kokosnoot. Dat maakt dat ze vliegen denk ik. Door een helderblauwe oceaan van water. Een donkerpaarse hemel. Levendig en prachtig geïllustreerd.
De flaptekst nodigt tot lezen uit.
Quotes:
Knots was nog maar net thuis toen hij geritsel hoorde in de bosjes. Het was geen verdwaald wrattenzwijn of een kreupele wandelende tak, het was Freddie!
Ze waren snel de bosjes in gevlucht, want niemand mocht Freddie ontdekken. Freddie had vervelend nieuws. Terwijl hij met Knots en Tuf de hele dag op pad was geweest, was zijn familie verhuisd. Ze hadden zomaar alles ingepakt en waren verdwenen.
En nu kwam Freddie vragen of Knots mee ging zoeken naar zijn dorpje.
‘Natuurlijk ga ik mee!’ had Knots geantwoord. Daar hoefde hij geen seconde over na te denken. (blz. 12)
Knots en Freddie keken om. Ze zagen Tuf keihard op de slapende wollige neushoorn afrennen.
‘Snel!’ riep Freddie en hij rende op de neushoorn af. ‘Voordat hij wegrent!’ De Oerkie sprong ook op het dier en nu kon Knots niet achterblijven. Nog voor de neushoorn opstond, klom hij er ook op. En ze vertrokken!
‘Woehoe,’ riep Tuf vrolijk en ze greep zich vast aan de wollige vacht.
‘Wha-haa,’ riep Knots angstig en hij kon net zijn evenwicht houden.
‘Rechtdoor,’ riep Freddie beslist en hij gaf het dier een extra klap op zijn kont.
Knots keek verbaasd om naar zijn vriend. ‘Rechtdoor?’
Freddie knikte en wees recht naar voren. ‘We gaan precies de goede kant op,’ juichte hij. ‘Daar is de rivier!’
Knots keek de heldere nacht in. Nu de wolken voor de maan waren verdwenen, zag hij in de verte de rivier.
Kriebels, dacht hij. Voordat hij het echt doorhad, waren ze al op pad! Knots keek om naar de groene vallei. Hoe moesten ze dit thuis uitleggen? Hij keek naar Tuf. Die maakte zich nergens zorgen over en glunderde van oor tot oor. (blz. 39)
Het verhaal:
Als het dorp van Freddie plotseling is verdwenen, besluiten Knots en Tuf hun vriend te helpen zoeken. De reis gaat meteen al mis als ze in slaap vallen op de rug van een wollige neushoorn! Op zoek naar Freddies familie stuiten ze op grote uitdagingen: woeste wasberen, onbewoonde eilanden en glimmende zwaardvissen. Zal het de drie lukken om de grootste omweg van de oertijd te volbrengen? En waarom heeft die eigenwijze Tuf opeens een kroon op haar hoofd?!
Mijn leesbeleving:
Net als in het eerste deel genoot ik van de wervelwind aan avonturen die Knots, Freddie en Tuf ook nu weer beleefden.
De schrijfstijl is beeldend en filmisch. Als ze op een wollige neushoorn springen dan voel je de wol van het dier ook daadwerkelijk. Je ziet de wereld door hun ogen. Dat is het magische effect wat je krijgt als je dit boek leest.
Daar waar Knots eerst sceptisch of bang reageert is Freddie degene die relativeert en kalmeert. Tuf doet alles geheel op haar eigen wijze manier. Overal dolenthousiast en onbevangen op af. Helemaal geen angst of twee keer nadenken. Dat zorgde voor de nodige lachsalvo’s maar ook wel eens de angst ik hoop dat die kleine lieverd niets overkomt.
Je leert in dit tweede deel Knots, Freddie en Tuf steeds beter kennen. De banden tussen hen worden onderling aangehaald. Wat ik ook ongelooflijk lief vind van Knots en Tuf dat ze zonder na te denken gelijk bereid zijn om samen met Freddie zijn verdwenen dorp te gaan vinden.
Knots moet in gevaarlijke situaties in dit boek niet alleen zichzelf eruit zien te redden maar hij moet ook een oogje in het zeil houden dat zijn zusje Tuf niet in zeven sloten tegelijk loopt.
Het leven of in dit geval overleven in de prehistorie is niet gemakkelijk.
Femke haar leesbeleving:
Femke vond alles aan dit boek leuk. Ze las het boek dan ook in een dag uit. Dit werd mede veroorzaakt door de combinatie van tekst en tekeningen. Zo kwam de tekst voor haar nog meer tot leven.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren
Femke geeft:
5 sterren
Wij, moeder en dochter, vinden beide dat de combinatie illustratie en tekst in perfecte harmonie is met elkaar. De beeldende en filmische (The Flintstones move over!) schrijfstijl worden versterkt door de schitterende illustraties. Die als je met je vingers knipt tot leven komen.
We kijken er naar uit om deel 3 van Knots te lezen en te recenseren.
Knots
De grootste omweg van de oertijd.
Deel 2
Voor dit deel lazen en recenseerden mijn dochter Femke (8) en ik deel 1: Knots.
Auteur :
Tijs van Marle
Illustraties van:
Esther v.d. Brink
Wijze van lezen:
Boek geleend bij Dbieb
Uitgeverij:
Billy Bones
Genre:
Jeugd vanaf 7 jaar
Cover en flaptekst:
Ik zie Knots, zijn vriend Freddie en zijn zusje Tuf voorbij vliegen op de ruggen van vissen die touw om hun bekken hebben waardoor Knots, Freddie en Tuf ze kunnen sturen. Boven de vissen hangt een kokosnoot. Dat maakt dat ze vliegen denk ik. Door een helderblauwe oceaan van water. Een donkerpaarse hemel. Levendig en prachtig geïllustreerd.
De flaptekst nodigt tot lezen uit.
Quotes:
Knots was nog maar net thuis toen hij geritsel hoorde in de bosjes. Het was geen verdwaald wrattenzwijn of een kreupele wandelende tak, het was Freddie!
Ze waren snel de bosjes in gevlucht, want niemand mocht Freddie ontdekken. Freddie had vervelend nieuws. Terwijl hij met Knots en Tuf de hele dag op pad was geweest, was zijn familie verhuisd. Ze hadden zomaar alles ingepakt en waren verdwenen.
En nu kwam Freddie vragen of Knots mee ging zoeken naar zijn dorpje.
‘Natuurlijk ga ik mee!’ had Knots geantwoord. Daar hoefde hij geen seconde over na te denken. (blz. 12)
Knots en Freddie keken om. Ze zagen Tuf keihard op de slapende wollige neushoorn afrennen.
‘Snel!’ riep Freddie en hij rende op de neushoorn af. ‘Voordat hij wegrent!’ De Oerkie sprong ook op het dier en nu kon Knots niet achterblijven. Nog voor de neushoorn opstond, klom hij er ook op. En ze vertrokken!
‘Woehoe,’ riep Tuf vrolijk en ze greep zich vast aan de wollige vacht.
‘Wha-haa,’ riep Knots angstig en hij kon net zijn evenwicht houden.
‘Rechtdoor,’ riep Freddie beslist en hij gaf het dier een extra klap op zijn kont.
Knots keek verbaasd om naar zijn vriend. ‘Rechtdoor?’
Freddie knikte en wees recht naar voren. ‘We gaan precies de goede kant op,’ juichte hij. ‘Daar is de rivier!’
Knots keek de heldere nacht in. Nu de wolken voor de maan waren verdwenen, zag hij in de verte de rivier.
Kriebels, dacht hij. Voordat hij het echt doorhad, waren ze al op pad! Knots keek om naar de groene vallei. Hoe moesten ze dit thuis uitleggen? Hij keek naar Tuf. Die maakte zich nergens zorgen over en glunderde van oor tot oor. (blz. 39)
Het verhaal:
Als het dorp van Freddie plotseling is verdwenen, besluiten Knots en Tuf hun vriend te helpen zoeken. De reis gaat meteen al mis als ze in slaap vallen op de rug van een wollige neushoorn! Op zoek naar Freddies familie stuiten ze op grote uitdagingen: woeste wasberen, onbewoonde eilanden en glimmende zwaardvissen. Zal het de drie lukken om de grootste omweg van de oertijd te volbrengen? En waarom heeft die eigenwijze Tuf opeens een kroon op haar hoofd?!
Mijn leesbeleving:
Net als in het eerste deel genoot ik van de wervelwind aan avonturen die Knots, Freddie en Tuf ook nu weer beleefden.
De schrijfstijl is beeldend en filmisch. Als ze op een wollige neushoorn springen dan voel je de wol van het dier ook daadwerkelijk. Je ziet de wereld door hun ogen. Dat is het magische effect wat je krijgt als je dit boek leest.
Daar waar Knots eerst sceptisch of bang reageert is Freddie degene die relativeert en kalmeert. Tuf doet alles geheel op haar eigen wijze manier. Overal dolenthousiast en onbevangen op af. Helemaal geen angst of twee keer nadenken. Dat zorgde voor de nodige lachsalvo’s maar ook wel eens de angst ik hoop dat die kleine lieverd niets overkomt.
Je leert in dit tweede deel Knots, Freddie en Tuf steeds beter kennen. De banden tussen hen worden onderling aangehaald. Wat ik ook ongelooflijk lief vind van Knots en Tuf dat ze zonder na te denken gelijk bereid zijn om samen met Freddie zijn verdwenen dorp te gaan vinden.
Knots moet in gevaarlijke situaties in dit boek niet alleen zichzelf eruit zien te redden maar hij moet ook een oogje in het zeil houden dat zijn zusje Tuf niet in zeven sloten tegelijk loopt.
Het leven of in dit geval overleven in de prehistorie is niet gemakkelijk.
Femke haar leesbeleving:
Femke vond alles aan dit boek leuk. Ze las het boek dan ook in een dag uit. Dit werd mede veroorzaakt door de combinatie van tekst en tekeningen. Zo kwam de tekst voor haar nog meer tot leven.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren
Femke geeft:
5 sterren
Wij, moeder en dochter, vinden beide dat de combinatie illustratie en tekst in perfecte harmonie is met elkaar. De beeldende en filmische (The Flintstones move over!) schrijfstijl worden versterkt door de schitterende illustraties. Die als je met je vingers knipt tot leven komen.
We kijken er naar uit om deel 3 van Knots te lezen en te recenseren.
1
Reageer op deze recensie
