Lezersrecensie
De onverschilligen
Recensie van:
De onverschilligen
Deze roman verkent de grenzen van moraliteit, de ware aard van individuen en de zware tol van beslissingen.
Auteur :
Gert Erauw
Gert Erauw, geboren in 1965 in Antwerpen en jurist van opleiding, vond zijn roeping in de literaire wereld na een internationale carrière in de strategische marketing. Na zijn verhuizing naar Bourgondië in 2008, en na dertien jaar eigenaar te zijn geweest van een Bed & Breakfast in de regio, heeft Gert Erauw zich volledig toegelegd op het schrijverschap. Zijn eerdere werk, in de regel een verkenning van het absurde en het vacuüm van het bestaan, heeft lof en erkenning ontvangen, zoals een nominatie voor de Hercules Poirotprijs in 2014 en recensies op Knack.be, Monkey.com, enz. Naast schrijver is Gert vader van twee en gepassioneerd door geschiedenis en literatuur, bij voorkeur genoten met een goed glas wijn.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar paperbackontvangen van uitgeverij Hartklopper in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij:
Hartklopper
Genre:
Psychologische Thriller
Cover en flaptekst:
Een inktzwarte cover, in het midden twee deuren die een helder licht doorlaten. Aan weerszijden is een zwarte lambrisering zichtbaar. Het licht schijnt op een houten vloer met geschuurde planken. Zwart als symboliek van onheil en de dood? En het licht de belofte van het binnengaan van de hemel om te ontsnappen aan de onheil en het doodse van het zwarte?
De cover intrigeert mij en nodigt tot lezen uit.
De flaptekst vind ik mysterieus en onheilspellend.
Mooie tekst:
‘Wees niet bang voor de dood, zolang wij er zijn is de dood er niet en als de dood er is zijn wij er niet meer.’
Marcus Tullius Cicero
Het verhaal:
Vijf genodigden worden opgesloten in een mysterieuze kamer. Om te overleven, moet één van hen voor het einde van de dag de ultieme prijs betalen. Zo niet, dan zullen ze allemaal sterven.
Terwijl de uren wegtikken, ontrafelen zich intense psychologische gevechten, ontstaan er fragiele allianties, wordt er verraad gepleegd en worden geheimen onthuld. Het verleden blijkt hen met elkaar te verbinden en dat zal in die kamer eindigen met een onverwachte climax.
Mijn leesbeleving:
De personages:
Vijf mensen. Uit alle lagen van de maatschappij. Qua leeftijd; een die de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. Twee die nog aan het begin van de reis door het landschap van studeren en daarna werken staan. Dan een met een functie die volop in de schijnwerpers staat. En een die in zijn middelbare leeftijd zit en met zijn handen goud waard is.
Qua etniciteit;
Het jonge meisje van rijke komaf maar met ouders die geen liefde aan haar geven maar geld. Met een intelligentie waarmee vele deuren openen op studie niveau. Maar, mentaal diepgeraakt door de thuissituatie, bij een vriendin inwoont. Die haar verdriet, innerlijke leegte en het ontberen van erkenning en liefde van de handen die haar voedden zich het liefste verdooft met geest verruimende middelen en zich een houding aangemeten heeft met een bek als een scheermes om zo haar bange hartje en onzekerheid te verbergen. Die zich kleedt in de kleuren van de nacht om maar niet op te vallen. De jongvolwassen man van Marokkaanse komaf, die zorgdraagt voor zijn zieke moeder en zussen sinds de verdwijning van zijn vader. Die probeert om zonder werk geld te verdienen. Noodgedwongen nadat hij ontslag kreeg. Aangetrokken door snel geld verdienen. Door te dealen en zelf bij deze verlokkingen uit de buurt te blijven. Niet moeders mooiste is maar dat verbloemd met uiterlijke bling bling en bravoure. Dan de vrouw van Noord Afrikaanse komaf. Hoog opgeklommen op de maatschappelijke ladder. Onberispelijk gekleed, voorheen politica. Dan een ex para, een uitgezonden militair, gehard door de strijd, met een enorme hekel aan andere etniciteiten dan zijn eigen. Zijn motto eigen volk eerst. Tot aan zijn pensioen chauffeur. En de medicus die kan toveren met zijn handen om patiënten beter te maken. Maar privé in rap tempo afglijdt naar de goot. De verlokkingen van gokken en vrouwelijk schoon te groot. Ogenschijnlijk hebben ze niets met elkaar te maken. Toch bindt een gebeurtenis uit het verleden hen.
De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Ieder met zijn of haar eigen karakter, vanuit hun werk; de generaal, de ritselaar, het collectieve geweten tarter, levensredder en opperbevelhebber zijn. En die dat in deze situatie tot in de finesse proberen uit te spelen.
Ze worden door de situatie gedwongen de dialoog met elkaar aan te gaan. Zowel verbaal als fysiek.
De overgangen per personage naar hun persoonlijke leven en weer terug naar de kamer vind ik krachtig gedaan. Je krijgt de nodige achtergrond informatie en op een gegeven moment valt het spreekwoordelijke kwartje keihard op de grond. Alle vijf hun levenspaden kruisen elkaar op hetzelfde punt: de reden van hun opsluiting.
De gemene deler is de poppenspeler die aan de touwen trekt. Die door een bloedend hart uit is op genoegdoening.
De sfeer
Deze vind ik macaber, mysterieus en telkens grimmig onvoorspelbaar.
Het psychologische aspect zit erin dat hun geweten op de proef wordt gesteld. Weet niemand waarom hij of zij in deze kamer zit? Wat is de gemeenschappelijke deler? Laat je de ander toe in je hoofd of ben je dan reddeloos verloren? Een psychologisch kat en muis (hamster zo u wilt) spel op topniveau. De dreiging door een tikkende tijdbom die ieder moment als een vulkaan kan uitbarsten. Met niet te onderschatten gevolgen.
Wat helpt je dan: dominant blaffen, vilein schelden, poeslief schoothondje spelen, zure onberekenbare waakhond zijn of angstvallig zwijgen?
Tegenpolen trekken elkaar aan?
Is het waar dat er mensen beter dan de ander zijn?
Heeft dat te maken met je positie op de maatschappelijke ladder? Waar je wieg stond. Is generaliseren op basis van wat je ziet, hoort in de media of wat je met de paplepel is ingegoten juist? Of vergiftigd dat je scherpte die je nodig hebt om snel te schakelen in een hoogspanning situatie. Overdenk je extra de waarde van je leven of laat je dat onverschillig. Voel je je door je opleiding en titels automatisch onaantastbaar. Alle lagen worden systematisch afgepeld en verkent. Tactiek toepassen vanuit je werk stuit hier op een muur van verzet. De zwakkeren heffen de wapenen en onderdrukken de zwakkeren. Gesmede bondgenootschappen worden door de waarheid op tafel te gooien ondermijnd. Degene die zich daardoor onoverwinnelijk voelde voelt zich bedrogen. Begrip wordt gekweekt en onvoorziene samenwerking ontstaat. Dit alles doordat hen dezelfde uitkomst staat te wachten. Momenti Mori in het heetst van de strijd. Daar waar angst alles overheerst en overneemt verdwijnt de ratio en het zelfstandig denken.
Uniek?
Tijdens het lezen zag ik telkens beelden van een scène uit CSI Las Vegas. Mijn favoriete personage Sara Sidle die de donkere gangen afstruint in een hotel. Haar noodlot tegemoet treden maar het moment niet wetend dus zij is continu behoedzaam en alert. Datzelfde kwam in dit verhaal terug.
Ook doet het me denken aan de boekenreeks van Luc Vos, het boek Achter gesloten deuren van B.A. Paris, boeken van James Patterson en JD Barker, Stephen King maar ook aan de reeks die Andy MacFadyen schreef. Gemene deler? Gitzwart, psychologisch onderhuids en in je hoofd klimmend, meedogenloos, diep tragisch, rauw en onvoorspelbaar.
De plot:
Deze kwam als een duveltje uit een doosje tevoorschijn. Als een plotseling oplichtend zoeklicht in een inktzwarte nacht. Bevredigend of losse eindjes? Ik moest ‘m een paar keer teruglezen. Toen zag ik de tragiek achter de spitsvondige strijdvaardigheid van de poppenspeler. Alle touwtjes moeten loslaten, in de spotlight tredend, niets te verliezen want alles was al verloren. Gerechtigheid? Nee alleen maar verliezers, alle maskers af en nu op henzelf aangewezen. Los het zelf op met alles wat je in je mars hebt. Kun je alle schepen achter je verbranden en heeft dat zin? Of zal het verleden je altijd inhalen? Stof om over na te denken.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Psychologische spanning op top niveau. Een duidelijk aanwezige cast aan personages. Gedetailleerd en refererend aan de maatschappij waarin wij vandaag de dag leven uitgewerkt. Iedere lezer zal wel wat herkennen uit zijn of haar eigen achtergrond. De schrijfstijl is beeldend en filmisch.
Is dit verhaal provocerend? Dat vind ik niet. Het laat jezelf nadenken over hoe jij in het leven staat. De waarde van iemands leven hangt niet af van uiterlijk, etniciteit, geloof, gender, seksuele voorkeur, maatschappelijke positie, de hoogte van je bankrekening, de familie waar je uit komt. Ieder mens heeft waarde en ieders leven is het waard om geleefd te worden. Er eerlijk en open over praten zonder opsmuk en vooroordelen verhoogd kennis en daardoor hernieuwde inzichten en hopelijk begrip.
Ik vind dat ieder mens als een parel in Gods hand is.
Gert Erauw dit is het eerste boek dat ik van jou lees. Ik ben onder de indruk en aangenaam verrast. Graag lees en recenseer ik meer verhalen van jou. Ik begrijp waarom uitgeverij Hartklopper jou als auteur heeft binnengehaald.
Uitgeverij Hartklopper en Aldert Schuil hartelijk dank dat ik deel mocht nemen aan deze blogtour. Hopelijk mag dat nog veel vaker. Het is iedere keer weer genieten.
De onverschilligen
Deze roman verkent de grenzen van moraliteit, de ware aard van individuen en de zware tol van beslissingen.
Auteur :
Gert Erauw
Gert Erauw, geboren in 1965 in Antwerpen en jurist van opleiding, vond zijn roeping in de literaire wereld na een internationale carrière in de strategische marketing. Na zijn verhuizing naar Bourgondië in 2008, en na dertien jaar eigenaar te zijn geweest van een Bed & Breakfast in de regio, heeft Gert Erauw zich volledig toegelegd op het schrijverschap. Zijn eerdere werk, in de regel een verkenning van het absurde en het vacuüm van het bestaan, heeft lof en erkenning ontvangen, zoals een nominatie voor de Hercules Poirotprijs in 2014 en recensies op Knack.be, Monkey.com, enz. Naast schrijver is Gert vader van twee en gepassioneerd door geschiedenis en literatuur, bij voorkeur genoten met een goed glas wijn.
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar paperbackontvangen van uitgeverij Hartklopper in ruil voor mijn recensie en deelname aan de blogtour.
Uitgeverij:
Hartklopper
Genre:
Psychologische Thriller
Cover en flaptekst:
Een inktzwarte cover, in het midden twee deuren die een helder licht doorlaten. Aan weerszijden is een zwarte lambrisering zichtbaar. Het licht schijnt op een houten vloer met geschuurde planken. Zwart als symboliek van onheil en de dood? En het licht de belofte van het binnengaan van de hemel om te ontsnappen aan de onheil en het doodse van het zwarte?
De cover intrigeert mij en nodigt tot lezen uit.
De flaptekst vind ik mysterieus en onheilspellend.
Mooie tekst:
‘Wees niet bang voor de dood, zolang wij er zijn is de dood er niet en als de dood er is zijn wij er niet meer.’
Marcus Tullius Cicero
Het verhaal:
Vijf genodigden worden opgesloten in een mysterieuze kamer. Om te overleven, moet één van hen voor het einde van de dag de ultieme prijs betalen. Zo niet, dan zullen ze allemaal sterven.
Terwijl de uren wegtikken, ontrafelen zich intense psychologische gevechten, ontstaan er fragiele allianties, wordt er verraad gepleegd en worden geheimen onthuld. Het verleden blijkt hen met elkaar te verbinden en dat zal in die kamer eindigen met een onverwachte climax.
Mijn leesbeleving:
De personages:
Vijf mensen. Uit alle lagen van de maatschappij. Qua leeftijd; een die de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. Twee die nog aan het begin van de reis door het landschap van studeren en daarna werken staan. Dan een met een functie die volop in de schijnwerpers staat. En een die in zijn middelbare leeftijd zit en met zijn handen goud waard is.
Qua etniciteit;
Het jonge meisje van rijke komaf maar met ouders die geen liefde aan haar geven maar geld. Met een intelligentie waarmee vele deuren openen op studie niveau. Maar, mentaal diepgeraakt door de thuissituatie, bij een vriendin inwoont. Die haar verdriet, innerlijke leegte en het ontberen van erkenning en liefde van de handen die haar voedden zich het liefste verdooft met geest verruimende middelen en zich een houding aangemeten heeft met een bek als een scheermes om zo haar bange hartje en onzekerheid te verbergen. Die zich kleedt in de kleuren van de nacht om maar niet op te vallen. De jongvolwassen man van Marokkaanse komaf, die zorgdraagt voor zijn zieke moeder en zussen sinds de verdwijning van zijn vader. Die probeert om zonder werk geld te verdienen. Noodgedwongen nadat hij ontslag kreeg. Aangetrokken door snel geld verdienen. Door te dealen en zelf bij deze verlokkingen uit de buurt te blijven. Niet moeders mooiste is maar dat verbloemd met uiterlijke bling bling en bravoure. Dan de vrouw van Noord Afrikaanse komaf. Hoog opgeklommen op de maatschappelijke ladder. Onberispelijk gekleed, voorheen politica. Dan een ex para, een uitgezonden militair, gehard door de strijd, met een enorme hekel aan andere etniciteiten dan zijn eigen. Zijn motto eigen volk eerst. Tot aan zijn pensioen chauffeur. En de medicus die kan toveren met zijn handen om patiënten beter te maken. Maar privé in rap tempo afglijdt naar de goot. De verlokkingen van gokken en vrouwelijk schoon te groot. Ogenschijnlijk hebben ze niets met elkaar te maken. Toch bindt een gebeurtenis uit het verleden hen.
De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Ieder met zijn of haar eigen karakter, vanuit hun werk; de generaal, de ritselaar, het collectieve geweten tarter, levensredder en opperbevelhebber zijn. En die dat in deze situatie tot in de finesse proberen uit te spelen.
Ze worden door de situatie gedwongen de dialoog met elkaar aan te gaan. Zowel verbaal als fysiek.
De overgangen per personage naar hun persoonlijke leven en weer terug naar de kamer vind ik krachtig gedaan. Je krijgt de nodige achtergrond informatie en op een gegeven moment valt het spreekwoordelijke kwartje keihard op de grond. Alle vijf hun levenspaden kruisen elkaar op hetzelfde punt: de reden van hun opsluiting.
De gemene deler is de poppenspeler die aan de touwen trekt. Die door een bloedend hart uit is op genoegdoening.
De sfeer
Deze vind ik macaber, mysterieus en telkens grimmig onvoorspelbaar.
Het psychologische aspect zit erin dat hun geweten op de proef wordt gesteld. Weet niemand waarom hij of zij in deze kamer zit? Wat is de gemeenschappelijke deler? Laat je de ander toe in je hoofd of ben je dan reddeloos verloren? Een psychologisch kat en muis (hamster zo u wilt) spel op topniveau. De dreiging door een tikkende tijdbom die ieder moment als een vulkaan kan uitbarsten. Met niet te onderschatten gevolgen.
Wat helpt je dan: dominant blaffen, vilein schelden, poeslief schoothondje spelen, zure onberekenbare waakhond zijn of angstvallig zwijgen?
Tegenpolen trekken elkaar aan?
Is het waar dat er mensen beter dan de ander zijn?
Heeft dat te maken met je positie op de maatschappelijke ladder? Waar je wieg stond. Is generaliseren op basis van wat je ziet, hoort in de media of wat je met de paplepel is ingegoten juist? Of vergiftigd dat je scherpte die je nodig hebt om snel te schakelen in een hoogspanning situatie. Overdenk je extra de waarde van je leven of laat je dat onverschillig. Voel je je door je opleiding en titels automatisch onaantastbaar. Alle lagen worden systematisch afgepeld en verkent. Tactiek toepassen vanuit je werk stuit hier op een muur van verzet. De zwakkeren heffen de wapenen en onderdrukken de zwakkeren. Gesmede bondgenootschappen worden door de waarheid op tafel te gooien ondermijnd. Degene die zich daardoor onoverwinnelijk voelde voelt zich bedrogen. Begrip wordt gekweekt en onvoorziene samenwerking ontstaat. Dit alles doordat hen dezelfde uitkomst staat te wachten. Momenti Mori in het heetst van de strijd. Daar waar angst alles overheerst en overneemt verdwijnt de ratio en het zelfstandig denken.
Uniek?
Tijdens het lezen zag ik telkens beelden van een scène uit CSI Las Vegas. Mijn favoriete personage Sara Sidle die de donkere gangen afstruint in een hotel. Haar noodlot tegemoet treden maar het moment niet wetend dus zij is continu behoedzaam en alert. Datzelfde kwam in dit verhaal terug.
Ook doet het me denken aan de boekenreeks van Luc Vos, het boek Achter gesloten deuren van B.A. Paris, boeken van James Patterson en JD Barker, Stephen King maar ook aan de reeks die Andy MacFadyen schreef. Gemene deler? Gitzwart, psychologisch onderhuids en in je hoofd klimmend, meedogenloos, diep tragisch, rauw en onvoorspelbaar.
De plot:
Deze kwam als een duveltje uit een doosje tevoorschijn. Als een plotseling oplichtend zoeklicht in een inktzwarte nacht. Bevredigend of losse eindjes? Ik moest ‘m een paar keer teruglezen. Toen zag ik de tragiek achter de spitsvondige strijdvaardigheid van de poppenspeler. Alle touwtjes moeten loslaten, in de spotlight tredend, niets te verliezen want alles was al verloren. Gerechtigheid? Nee alleen maar verliezers, alle maskers af en nu op henzelf aangewezen. Los het zelf op met alles wat je in je mars hebt. Kun je alle schepen achter je verbranden en heeft dat zin? Of zal het verleden je altijd inhalen? Stof om over na te denken.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Psychologische spanning op top niveau. Een duidelijk aanwezige cast aan personages. Gedetailleerd en refererend aan de maatschappij waarin wij vandaag de dag leven uitgewerkt. Iedere lezer zal wel wat herkennen uit zijn of haar eigen achtergrond. De schrijfstijl is beeldend en filmisch.
Is dit verhaal provocerend? Dat vind ik niet. Het laat jezelf nadenken over hoe jij in het leven staat. De waarde van iemands leven hangt niet af van uiterlijk, etniciteit, geloof, gender, seksuele voorkeur, maatschappelijke positie, de hoogte van je bankrekening, de familie waar je uit komt. Ieder mens heeft waarde en ieders leven is het waard om geleefd te worden. Er eerlijk en open over praten zonder opsmuk en vooroordelen verhoogd kennis en daardoor hernieuwde inzichten en hopelijk begrip.
Ik vind dat ieder mens als een parel in Gods hand is.
Gert Erauw dit is het eerste boek dat ik van jou lees. Ik ben onder de indruk en aangenaam verrast. Graag lees en recenseer ik meer verhalen van jou. Ik begrijp waarom uitgeverij Hartklopper jou als auteur heeft binnengehaald.
Uitgeverij Hartklopper en Aldert Schuil hartelijk dank dat ik deel mocht nemen aan deze blogtour. Hopelijk mag dat nog veel vaker. Het is iedere keer weer genieten.
1
Reageer op deze recensie
