Lezersrecensie
Houten vogeltje
Recensie van:
Houten vogeltje
Nooit zal je tot leven worden gekust en een vogel van vlees en bloed worden.
Nooit zal je de ervaring van strelingen op je veren voelen.
Nooit zal de wereld jouw gezang horen.
Of de wind die door je veren waait. De zon die je dagen kleurt.
Nooit zal je de vrijheid van vliegen voelen want je houten vleugels zijn te zwaar.
En er bestaat geen toverfee. Enkel in het verhaal van Geppetto en Pinocchio.
Maar ik wens je vrede toe. Liefde en aandacht van jouw eigenaar. Een mooi plekje om te schitteren en te pronken.
Een kostbaar kleinood te zijn. Waardevol in al haar facetten. Hoop en troost biedend.
Een herinnering aan liefde, trouw, devotie en bewondering voor altijd verankerd in de schoonheid van je houten voorkomen.
Auteur :
Reem Talib
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar paperback ontvangen van uitgeverij Godijn Publishing in ruil voor mijn recensie en deelname aan de leesclub.
Uitgeverij:
Godijn Publishing
Genre:
Roman
Cover en flaptekst:
Een wit grijze cover bedekt met bloedspetters en Arabische teksten. Een vogelkooi die open is en als je de achterkant bekijkt een vogel die weg vliegt. Een zwarte hand houdt de kooi vast. Op de achterkant een jongeman met een blik die stoïcijns en dromerig wegkijkt met een sigaret in zijn mond.
Heftig en indringend en een nieuwsgierig zijn naar de inhoud.
De flaptekst is intens, hartverscheurend en informerend.
Mooie teksten:
Hij heeft de wind niet in zijn hand dat de wind soms tegen zijn zin waait.
Opgedragen aan de onderdrukten die hun demonen hebben overwonnen en de boodschap uitgedragen dat er altijd licht is aan het einde van de tunnel.
Deel 1
Je kan je lot niet veranderen. Noch met zwijgen, noch met schreeuwen.
Deel 2
De vader, zowel de tegenstander als de rechter.
Deel 3
Een zieltje met zorgen, hier een lafaard genoemd, daar als held begroet.
Het verhaal:
Irak, eind jaren ’50. Amir wil zijn studie afmaken, met Renée trouwen en samen naar Engeland emigreren. Maar wat hij wil kan alleen in zijn fantasie gebeuren. In Bagdad vindt een staatsgreep plaats, en als de leden van de Vrije Officieren de koning omleggen, wordt Amir tegen wil en dank in monsterlijke gruwelen meegesleept.
Mijn leesbeleving:
Vanaf de eerste letter tot de laatste maakte dit verhaal een ongekend diepe indruk op mij. Ieder woord treft doel. Als een onverminderd ratelend geluid als van een mitrailleur gaan ze door merg en been en zetten zich vast in je psyche, ziel en lijf.
Diep geraakt van mijn kruin tot in mijn tenen. Vanaf het eerste hoofdstuk zoog het me volledig het verhaal in; zo tast en voelbaar, zo diepgaand.
Alsof ik overal was waar Amir zich ook bevond. Dit werd versterkt door de beeldende schrijfstijl nog extra versterkt doordat het vanuit de ik-vorm verteld wordt. Ik kon niet meer stoppen met lezen. Ieder woord sloeg in met vernietigende kracht doel.
Het bloed op de cover zit er terecht op. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Bloed dat kookt door woede. Bloed dat een familieband schept, bloed dat vergoten wordt in hoog oplopende conflicten.
Je eigen dromen en verlangens hebben en die uitspreken is als vloeken in de moskee. Amir is niet gelovig, studeert in Bagdad en niet als student in de moskee. Hij wil niet uitgehuwelijkt worden aan een vrouw die hij niet kent. Hij is verliefd op mede student Reneé en wil met haar trouwen. Een doorn in zijn vaders oog want Renée is Christelijk en niet islamitisch.
Ik vind Amir moedig, een jongeman met een empatische, gevoelige, passionele, liefdevolle aard. Talentvol en met zijn hart op de juiste plek. Uniek in een streng gelovig islamitisch land.
Maar alles waar Amir voor staat, al zijn verlangens en dromen worden continu op fysiek en mentaal niveau door zijn vader de grond in getrapt. Zijn devote en diepgelovige vader, heer en meester in zijn eigen gezin. Met een volgzame en niet zichtbare vrouw.
Ik las veel verhalen over islamitische vrouwen, veelal meisjes nog, die gedwongen uitgehuwelijkt werden. Dit verhaal is vanuit het perspectief van een Irakese jongeman die zich niet kan vinden in de wetten en de tradities van de islam. Dat vind ik best wel uniek. Amirs vader die diepgelovig is en een belangrijke functie binnen de moskee heeft. Maar die ook met het geloof als verdediging dingen doet die het daglicht niet kunnen verdragen.
Doordat Amir het verhaal vertelt komt het nog krachtiger binnen. Door de beeldende schrijfstijl ben je als lezer overal bij. Door de ogen van Amir zag, voelde, hoorde, rook en proefde ik de wereld zoals hij deze zag. Zijn karakter, zijn dromen en wensen reflecteerden veelal met de mijne.
Ik kreeg een uitgebreide indruk van de Irakese cultuur, de gewoonten, de taal (volgens mij Farsi en Arabisch, ik had vroeger een Koerdische Irakese vriendin en zij sprak ook Turkmeensk), het eten, het klimaat. Nog nooit was ik in Irak maar Reem Talib liet mij in geuren en kleuren kennismaken met dit land. Een fascinerende en leerzame ervaring.
Dit verhaal is hartverscheurend, rauw, mensonterend, meeslepend, diepgelaagd, uniek, indrukwekkend, gruwelijk maar ook een verhaal vol passie voor je levensdromen, de liefde van je leven, echte vriendschap, creativiteit en daar kracht uit puttend en hoe gitzwart je wereld ook is er is altijd hoop dat het licht terugkomt.
Alle woorden in dit boek maken diepe indruk, stralen gevoel uit en hechten zich zoals ik al eerder zei vast. De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Ze gaan de dialoog met elkaar aan. Je leert hun karakter en gedrag tot in de finesse kennen. Dromen worden daden; noodgedwongen en onomkeerbaar. Je geschiedenis en komaf neem je mee in je hart en ziel. De echoënde kakafonie aan indrukken, gebeurtenissen, geluiden, geuren, kleuren, het zoete en het zure, het bittere en gevoelens ze zetten zich voor altijd in je vast.
De letters PTSS spel je een leven lang van voor naar achter door alle trauma die je ten deel viel. Ik doe dat ook dagelijks en sinds ik tien jaar geleden mijn zoon verloor nog extra.
Maar ik ben dankbaar voor de liefde van mijn man en mijn dochters, van mijn familie. Het duister heeft ons niet opgeslokt. Niet de alles vernietigende krachten laten winnen die je levensadem stopt. Het doet niet alles verdwijnen maar het troost en steunt.
Dit verhaal kwam als levensecht op mij over. Ik weet het of het waargebeurd of fictief is. De plot vond ik overweldigend en verrassen en deed me huilen door mijn glimlach heen. De epiloog vond ik een baken van liefde en troost.
Ik lees en recenseer heel graag meer van auteur Reem Talib. Wat een ongelooflijk schrijf en illustratie talent.
Godijn Publishing hartelijk dank dat ik mee mocht doen aan de blogtour.
Reem Talib hartelijk dank dat ik jouw boek mocht lezen en recenseren.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Dit verhaal staat als een huis. De fundamenten verankeren zich vanaf de eerste letter tot de laatste stevig in je psyche en lijf.
Een wervelwind aan gebeurtenissen, indrukken en gevoelens. Wegkijken is geen optie.
Een unieke, fascinerende, diep gelaagde inkijk in de Irakese geschiedenis, samenleving, cultuur, taal, gewoonten, wetten, geloof, rangen en standen, de omgeving, het klimaat en het landschap.
Ik beveel dit verhaal van harte aan. Ik hoop dat het de harten van velen mag beroeren.
Houten vogeltje
Nooit zal je tot leven worden gekust en een vogel van vlees en bloed worden.
Nooit zal je de ervaring van strelingen op je veren voelen.
Nooit zal de wereld jouw gezang horen.
Of de wind die door je veren waait. De zon die je dagen kleurt.
Nooit zal je de vrijheid van vliegen voelen want je houten vleugels zijn te zwaar.
En er bestaat geen toverfee. Enkel in het verhaal van Geppetto en Pinocchio.
Maar ik wens je vrede toe. Liefde en aandacht van jouw eigenaar. Een mooi plekje om te schitteren en te pronken.
Een kostbaar kleinood te zijn. Waardevol in al haar facetten. Hoop en troost biedend.
Een herinnering aan liefde, trouw, devotie en bewondering voor altijd verankerd in de schoonheid van je houten voorkomen.
Auteur :
Reem Talib
Wijze van lezen:
Recensie-exemplaar paperback ontvangen van uitgeverij Godijn Publishing in ruil voor mijn recensie en deelname aan de leesclub.
Uitgeverij:
Godijn Publishing
Genre:
Roman
Cover en flaptekst:
Een wit grijze cover bedekt met bloedspetters en Arabische teksten. Een vogelkooi die open is en als je de achterkant bekijkt een vogel die weg vliegt. Een zwarte hand houdt de kooi vast. Op de achterkant een jongeman met een blik die stoïcijns en dromerig wegkijkt met een sigaret in zijn mond.
Heftig en indringend en een nieuwsgierig zijn naar de inhoud.
De flaptekst is intens, hartverscheurend en informerend.
Mooie teksten:
Hij heeft de wind niet in zijn hand dat de wind soms tegen zijn zin waait.
Opgedragen aan de onderdrukten die hun demonen hebben overwonnen en de boodschap uitgedragen dat er altijd licht is aan het einde van de tunnel.
Deel 1
Je kan je lot niet veranderen. Noch met zwijgen, noch met schreeuwen.
Deel 2
De vader, zowel de tegenstander als de rechter.
Deel 3
Een zieltje met zorgen, hier een lafaard genoemd, daar als held begroet.
Het verhaal:
Irak, eind jaren ’50. Amir wil zijn studie afmaken, met Renée trouwen en samen naar Engeland emigreren. Maar wat hij wil kan alleen in zijn fantasie gebeuren. In Bagdad vindt een staatsgreep plaats, en als de leden van de Vrije Officieren de koning omleggen, wordt Amir tegen wil en dank in monsterlijke gruwelen meegesleept.
Mijn leesbeleving:
Vanaf de eerste letter tot de laatste maakte dit verhaal een ongekend diepe indruk op mij. Ieder woord treft doel. Als een onverminderd ratelend geluid als van een mitrailleur gaan ze door merg en been en zetten zich vast in je psyche, ziel en lijf.
Diep geraakt van mijn kruin tot in mijn tenen. Vanaf het eerste hoofdstuk zoog het me volledig het verhaal in; zo tast en voelbaar, zo diepgaand.
Alsof ik overal was waar Amir zich ook bevond. Dit werd versterkt door de beeldende schrijfstijl nog extra versterkt doordat het vanuit de ik-vorm verteld wordt. Ik kon niet meer stoppen met lezen. Ieder woord sloeg in met vernietigende kracht doel.
Het bloed op de cover zit er terecht op. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Bloed dat kookt door woede. Bloed dat een familieband schept, bloed dat vergoten wordt in hoog oplopende conflicten.
Je eigen dromen en verlangens hebben en die uitspreken is als vloeken in de moskee. Amir is niet gelovig, studeert in Bagdad en niet als student in de moskee. Hij wil niet uitgehuwelijkt worden aan een vrouw die hij niet kent. Hij is verliefd op mede student Reneé en wil met haar trouwen. Een doorn in zijn vaders oog want Renée is Christelijk en niet islamitisch.
Ik vind Amir moedig, een jongeman met een empatische, gevoelige, passionele, liefdevolle aard. Talentvol en met zijn hart op de juiste plek. Uniek in een streng gelovig islamitisch land.
Maar alles waar Amir voor staat, al zijn verlangens en dromen worden continu op fysiek en mentaal niveau door zijn vader de grond in getrapt. Zijn devote en diepgelovige vader, heer en meester in zijn eigen gezin. Met een volgzame en niet zichtbare vrouw.
Ik las veel verhalen over islamitische vrouwen, veelal meisjes nog, die gedwongen uitgehuwelijkt werden. Dit verhaal is vanuit het perspectief van een Irakese jongeman die zich niet kan vinden in de wetten en de tradities van de islam. Dat vind ik best wel uniek. Amirs vader die diepgelovig is en een belangrijke functie binnen de moskee heeft. Maar die ook met het geloof als verdediging dingen doet die het daglicht niet kunnen verdragen.
Doordat Amir het verhaal vertelt komt het nog krachtiger binnen. Door de beeldende schrijfstijl ben je als lezer overal bij. Door de ogen van Amir zag, voelde, hoorde, rook en proefde ik de wereld zoals hij deze zag. Zijn karakter, zijn dromen en wensen reflecteerden veelal met de mijne.
Ik kreeg een uitgebreide indruk van de Irakese cultuur, de gewoonten, de taal (volgens mij Farsi en Arabisch, ik had vroeger een Koerdische Irakese vriendin en zij sprak ook Turkmeensk), het eten, het klimaat. Nog nooit was ik in Irak maar Reem Talib liet mij in geuren en kleuren kennismaken met dit land. Een fascinerende en leerzame ervaring.
Dit verhaal is hartverscheurend, rauw, mensonterend, meeslepend, diepgelaagd, uniek, indrukwekkend, gruwelijk maar ook een verhaal vol passie voor je levensdromen, de liefde van je leven, echte vriendschap, creativiteit en daar kracht uit puttend en hoe gitzwart je wereld ook is er is altijd hoop dat het licht terugkomt.
Alle woorden in dit boek maken diepe indruk, stralen gevoel uit en hechten zich zoals ik al eerder zei vast. De personages zijn gedetailleerd uitgewerkt. Ze gaan de dialoog met elkaar aan. Je leert hun karakter en gedrag tot in de finesse kennen. Dromen worden daden; noodgedwongen en onomkeerbaar. Je geschiedenis en komaf neem je mee in je hart en ziel. De echoënde kakafonie aan indrukken, gebeurtenissen, geluiden, geuren, kleuren, het zoete en het zure, het bittere en gevoelens ze zetten zich voor altijd in je vast.
De letters PTSS spel je een leven lang van voor naar achter door alle trauma die je ten deel viel. Ik doe dat ook dagelijks en sinds ik tien jaar geleden mijn zoon verloor nog extra.
Maar ik ben dankbaar voor de liefde van mijn man en mijn dochters, van mijn familie. Het duister heeft ons niet opgeslokt. Niet de alles vernietigende krachten laten winnen die je levensadem stopt. Het doet niet alles verdwijnen maar het troost en steunt.
Dit verhaal kwam als levensecht op mij over. Ik weet het of het waargebeurd of fictief is. De plot vond ik overweldigend en verrassen en deed me huilen door mijn glimlach heen. De epiloog vond ik een baken van liefde en troost.
Ik lees en recenseer heel graag meer van auteur Reem Talib. Wat een ongelooflijk schrijf en illustratie talent.
Godijn Publishing hartelijk dank dat ik mee mocht doen aan de blogtour.
Reem Talib hartelijk dank dat ik jouw boek mocht lezen en recenseren.
Mijn mening:
Ik geef 5 sterren.
Dit verhaal staat als een huis. De fundamenten verankeren zich vanaf de eerste letter tot de laatste stevig in je psyche en lijf.
Een wervelwind aan gebeurtenissen, indrukken en gevoelens. Wegkijken is geen optie.
Een unieke, fascinerende, diep gelaagde inkijk in de Irakese geschiedenis, samenleving, cultuur, taal, gewoonten, wetten, geloof, rangen en standen, de omgeving, het klimaat en het landschap.
Ik beveel dit verhaal van harte aan. Ik hoop dat het de harten van velen mag beroeren.
1
Reageer op deze recensie
