Prachtige wereld, langzaam verhaal

De ijzige verloofde gaat over Ophelia. Ze wordt uitgehuwelijkt aan Thorn. Ze is helemaal niet geïnteresseerd in trouwen en verhuist met tegenzin naar hem. Daar aangekomen komt ze erachter dat zijn wereld niet alleen totaal anders is maar ook gevaarlijk.
Ze zal een manier moeten vinden om hiermee om te gaan.

Dit boek krijgt een 10+ als het gaat om world building! Echt. Ik heb al heel lang geen boek gelezen die zo een creatieve wereld bevat. Tijdens het lezen van het boek werd ik steeds verrast over de creativiteit van de schrijver. Hoe ze het heeft kunnen bedenken en hoe gaaf ze het in elkaar heeft gezet.

Er is een dunne lijn als het gaat om world building en duidelijkheid, het moet natuurlijk overzichtelijk zijn maar tegelijkertijd ook niet de lezer te erg overladen. Dat gebeurde in ieder geval niet in dit boek. Ik miste soms wel wat details die de wereld naar mijn idee net wat duidelijker hadden gemaakt, of die er eigenlijk voor hadden gezorgd dat er een completer beeld zou zijn van de wereld.

Met de hoofdpersonage, Ophelia, had ik vrij weinig. Ik weet niet precies waar dat aan lag, ik vond haar verder wel prima maar niet bijzonder. Ze is erg passief en daar ergerde ik me wel geregeld aan. Haar verloofde, Thorn, vond ik helemaal niks. Hij komt over als een chagerijnige en arrogante man. Verder voelde ik niet echt een connectie met de meeste personages in het boek.
EN TOCH! is dit een van de weinige boeken waarbij ik een band voelde met een zij-personage! Ik was namelijk helemaal gek op Tante Rosalinde. Wat een geweldige en heerlijke vrouw.

De schrijfstijl sprak me in dit boek ook niet echt aan. Ik durf niet te zeggen waar dit precies aan ligt, het is namelijk niet dat er te veel moeilijke woorden gebruikt worden maar het vloeide gewoon niet lekker. Wellicht dat dit in de orgineel taal (Frans) anders is.