Zonsondergang: een indrukwekkend verhaal!

Wanneer Sabrina in een ziekenhuis wakker wordt heeft ze geen idee hoe ze daar terecht is gekomen of wat er met haar is gebeurd. Aan haar bed zit een man die ze niet herkent. Ondanks dat hij slaapt, kan ze het niet laten om hem aan te raken. Hij schrikt wakker, haalt een arts en dan blijkt dat ze een auto-ongeluk heeft gehad en dat ze door de impact van het ongeluk aan geheugenverlies lijdt. De man aan haar bed is Alexander en blijkt haar man te zijn. Alexander, Sabrina's moeder, schoonouders en schoonzus vertellen haar verhalen en hierdoor beleeft ze hun liefdesgeschiedenis weer opnieuw. Maar waarom blijft haar man afstand houden? Krijgt ze haar geheugen en daarmee ook de waarheid terug? 

Esther heeft met dit verhaal een andere schrijfstijl laten zien en wat voor één! Je wordt in het eerste hoofdstuk al meegesleurd met het verhaal. Je voelt het verdriet van Sabrina, je leeft mee met haar zoektocht naar zichzelf en net zoals Sabrina zelf, kom je stukje voor stukje meer te weten over het leven van voor het ongeluk. Doormiddel van de ‘flashbacks’ kom je uiteindelijk achter het hele verhaal, al blijf je wel lang nadenken over wat nou de reden is van de afstand tussen Sabrina en Alexander.  

Toch is Zonsondergang weer een echte Stui! Fijne, vlotte schrijfstijl met veel gebeurtenissen, veel details van de omgeving, mooie omschrijvingen en op deze manier waan je jezelf even in Duitsland! 

Zonsondergang is een verhaal over verdriet, rouw, elkaar kwijtraken, hoop houden en de weg naar elkaar weer terugvinden. Liefde is het mooiste wat er is! Een verhaal vol diepgang en wat nog lang bij je blijft hangen. De personages heb ik echt weer in mijn hart gesloten! 

Ik vind het altijd belangrijk om het verhaal na het proeflezen weer helemaal opnieuw te beleven. Ook dit keer greep het verhaal me, het raakte me en bepaalde stukken zorgde ervoor dat ik het met een brok in mijn keel zat te lezen. Je wilt zo graag dat Sabrina haar geheugen weer terugkrijgt en als dat dan gebeurt…..poeh dat kwam nog het meest binnen! 

“Er is altijd licht aan het einde van de tunnel. Hoe zwaar de weg door de tunnel ook is, uiteindelijk komt het goed.”  

Deze quote past zo goed bij het verhaal, en uiteindelijk blijkt dat ook maar weer. De epiloog heb ik dan ook met een glimlach gelezen! Mooie aanvulling op het verhaal! 

Met Zonsondergang heeft Esther weer een pareltje geschreven. Een boek wat je raakt en daarom ook echt een aanrader om te gaan lezen!