Lezersrecensie
Zachte snuiten & Zomergeluk
Emmy is er klaar mee. Ze besluit haar baan op te zeggen en vertrekt, samen met haar camper, de wijde wereld in. Dat is in ieder geval haar bedoeling, want een paar wollige beesten kruisen haar pad.
De alpacaboerderij waar Emmy terecht komt is rijp voor de sloop. Ze kan die oude boer toch niet zomaar aan zijn lot overlaten?
Leonie van der Kolk is voor mij een nieuwe auteur, ondanks dat ze al verschillende verhalen schreef. Ik ben dan altijd erg nieuwsgierig hoe de schrijfstijl mij zal bevallen. In het geval van Leonie zit dit wel snor. Ze heeft met ' Zachte snuiten & Zomergeluk' een super leuk feelgood verhaal neergezet.
Als dieren een rol in een feelgood spelen, heb je mij meestal al. In dit verhaal is dat ook het geval, want Leonie strijkt, met haar zelf verbouwde camper, neer bij een oude boerderij met een kudde alpaca's.
Door de beeldende schrijfstijl had ik soms het idee dat ik zelf tussen deze wollige viervoeters liep. De korte hoofdstukken en makkelijke schrijfstijl zorgden ervoor dat ik het verhaal in een enorm kort tijdsbestek uithad.
Stel je eens voor dat je op een boerderij bent, bij een boer, die alpaca's heeft en één alpaca altijd de woonkamer in komt, omdat hij angst voor onweer heeft. Nou, veeg mij maar op. Ik hou hiervan!
Leonie, laat het vervolg maar komen. Want ik ben erg nieuwsgierig in wat voor situaties Emmy dan weer terecht komt.
De alpacaboerderij waar Emmy terecht komt is rijp voor de sloop. Ze kan die oude boer toch niet zomaar aan zijn lot overlaten?
Leonie van der Kolk is voor mij een nieuwe auteur, ondanks dat ze al verschillende verhalen schreef. Ik ben dan altijd erg nieuwsgierig hoe de schrijfstijl mij zal bevallen. In het geval van Leonie zit dit wel snor. Ze heeft met ' Zachte snuiten & Zomergeluk' een super leuk feelgood verhaal neergezet.
Als dieren een rol in een feelgood spelen, heb je mij meestal al. In dit verhaal is dat ook het geval, want Leonie strijkt, met haar zelf verbouwde camper, neer bij een oude boerderij met een kudde alpaca's.
Door de beeldende schrijfstijl had ik soms het idee dat ik zelf tussen deze wollige viervoeters liep. De korte hoofdstukken en makkelijke schrijfstijl zorgden ervoor dat ik het verhaal in een enorm kort tijdsbestek uithad.
Stel je eens voor dat je op een boerderij bent, bij een boer, die alpaca's heeft en één alpaca altijd de woonkamer in komt, omdat hij angst voor onweer heeft. Nou, veeg mij maar op. Ik hou hiervan!
Leonie, laat het vervolg maar komen. Want ik ben erg nieuwsgierig in wat voor situaties Emmy dan weer terecht komt.
1
Reageer op deze recensie