Lezersrecensie
Heerlijk boek!
Tamar Valkeniers carrière zat in een stroomversnelling en vanaf de buitenkant bezien had ze haar leven volledig op de rit. Toch knaagde er iets. En toen ze de tijd begon te nemen om daarover na te denken, besefte ze dat er een wereld was die ze nooit zou ontdekken als ze geen radicale stap zou zetten.
Zo gezegd, zo gedaan. Ze nam ontslag, deed afstand van huis en bezittingen en vertrok op de fiets naar het grote onbekende. Zonder doelgericht plan, zonder tijdsdruk. Om te leren op anderen te vertrouwen, maar vooral op zichzelf.
Naast dat deze fysieke reizen van Tamar geweldige verhalen hebben opgeleverd, wordt er ook een innerlijke reis beschreven, namelijk de poging om haar angsten te bezweren. En dat zie je ook beetje bij beetje gebeuren. Waar ze bij aanvang nog terughoudend is in het contact met vreemden, word ze naarmate haar reis langer duurt, steeds opener en zelfverzekerder. En laat ze steeds meer dingen los die ze dacht nodig te hebben.
Tamars persoonlijke beslommeringen, in combinatie met de levendige omschrijvingen van de mensen en van de landschappen waar ze doorheen fietst of loopt, lezen ontzettend fijn weg. Je wil het boek niet wegleggen, want wie weet waar ze nu weer gaat belanden of in welke dramatische weersomstandigheden ze terecht komt! En vindt ze nog wel water in de woestijn? Het is heerlijk om in je luie stoel verrast te worden door zandstormen of ijzige kou, en te lezen over het drinken van slijmerig water en het eten van insecten. De reizen die Tamar maakt zijn niet voor watjes!
Ik heb genoten van dit boek en vond het eigenlijk te kort. Bij sommige reizen wordt slechts een pagina stilgestaan; in het nawoord schrijft Tamar ook dat ze orde moest aanbrengen in de grote hoeveelheid ervaringen die ze heeft opgedaan en dat is begrijpelijk. Maar het was wel fijn geweest als ze een driedelige serie had geschreven. Wie weet komt dat nog. Als je eenmaal geproefd hebt van de vrijheid, is het best lastig om die weer los te laten….
Vier sterren voor dit heerlijk avontuurlijke boek!
Carlita
Perfecte Buren
Zo gezegd, zo gedaan. Ze nam ontslag, deed afstand van huis en bezittingen en vertrok op de fiets naar het grote onbekende. Zonder doelgericht plan, zonder tijdsdruk. Om te leren op anderen te vertrouwen, maar vooral op zichzelf.
Naast dat deze fysieke reizen van Tamar geweldige verhalen hebben opgeleverd, wordt er ook een innerlijke reis beschreven, namelijk de poging om haar angsten te bezweren. En dat zie je ook beetje bij beetje gebeuren. Waar ze bij aanvang nog terughoudend is in het contact met vreemden, word ze naarmate haar reis langer duurt, steeds opener en zelfverzekerder. En laat ze steeds meer dingen los die ze dacht nodig te hebben.
Tamars persoonlijke beslommeringen, in combinatie met de levendige omschrijvingen van de mensen en van de landschappen waar ze doorheen fietst of loopt, lezen ontzettend fijn weg. Je wil het boek niet wegleggen, want wie weet waar ze nu weer gaat belanden of in welke dramatische weersomstandigheden ze terecht komt! En vindt ze nog wel water in de woestijn? Het is heerlijk om in je luie stoel verrast te worden door zandstormen of ijzige kou, en te lezen over het drinken van slijmerig water en het eten van insecten. De reizen die Tamar maakt zijn niet voor watjes!
Ik heb genoten van dit boek en vond het eigenlijk te kort. Bij sommige reizen wordt slechts een pagina stilgestaan; in het nawoord schrijft Tamar ook dat ze orde moest aanbrengen in de grote hoeveelheid ervaringen die ze heeft opgedaan en dat is begrijpelijk. Maar het was wel fijn geweest als ze een driedelige serie had geschreven. Wie weet komt dat nog. Als je eenmaal geproefd hebt van de vrijheid, is het best lastig om die weer los te laten….
Vier sterren voor dit heerlijk avontuurlijke boek!
Carlita
Perfecte Buren
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Carlita
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
