Lezersrecensie
Een aangrijpende familiegeschiedenis
‘Het verbrande huis’ – Bodil de la Parra
Als kind ging Bodil de la Parra elk jaar op vakantie naar Suriname, haar vaders geboorteland, waar het leven zo anders verliep dan in het Amsterdam waar zij opgroeide. In dit boek vertelt Bodil via jeugdherinneringen haar familiegeschiedenis, die meer behelst dan slechts elkaar opvolgende generaties. Bodil maakt deel uit van een hechte familie die buiten een hoop liefde ook een hoop geheimen herbergt. Terwijl Bodil als zij opgroeit steeds meer beseft wie zij eigenlijk is en wil zijn, krijgt ze ook een beeld van het land waar ze niet woont, maar toch onlosmakelijk mee verbonden is.
Dat stukje verbondenheid raakt me. Mijn moeder is ook in Suriname geboren en hoewel ik er nooit ben geweest, voelt alles wat ermee te maken heeft toch vertrouwd. Het verbrande huis is dan ook, mede door de kleurrijke conversaties en de beschrijving van de Surinaamse way of life, een feest van herkenning. Bodil de la Parra maakt gebruik van subtiele humor, weemoed en een intieme verteltrant om dit boek naar de hoogste regionen te trekken. In het begin vanuit de ogen van een kind en later met de milde blik van een volwassen vrouw, vertelt Bodil niet alleen over haar eigen geschiedenis, maar ook over die van Suriname zelf.
Dit boek is maar heel moeilijk neer te leggen. Je wilt zo graag weten hoe het met Bodil en met haar tantes gaat, dat je niet rust voor het eind is bereikt. De verhalen blijven boeien tot de laatste bladzijde. Dat Bodil de la Parra het voor elkaar heeft gekregen om haar eigen leven, dat van haar ouders en van haar grootouders in 236 pagina’s te proppen zonder dat daarmee de rust en details verloren gaan, is ongelooflijk knap. Met enkele zinnen kan ze een hele gebeurtenis volledig tot zijn recht laten komen en met haar rake observaties komt Paramaribo, inclusief haar bewoners, tot leven. De eerlijkheid waarmee Bodil haar gevoelens beschrijft en uiteindelijk ook deelt met haar familie, is soms hilarisch en soms hartverscheurend. Maar door alles druipt de liefde heen. Er is werkelijk niets wat ik aan dit boek zou willen veranderen. Een genot om te lezen! Vijf sterren voor Het verbrande huis.
Carlita
Perfecte Buren
Als kind ging Bodil de la Parra elk jaar op vakantie naar Suriname, haar vaders geboorteland, waar het leven zo anders verliep dan in het Amsterdam waar zij opgroeide. In dit boek vertelt Bodil via jeugdherinneringen haar familiegeschiedenis, die meer behelst dan slechts elkaar opvolgende generaties. Bodil maakt deel uit van een hechte familie die buiten een hoop liefde ook een hoop geheimen herbergt. Terwijl Bodil als zij opgroeit steeds meer beseft wie zij eigenlijk is en wil zijn, krijgt ze ook een beeld van het land waar ze niet woont, maar toch onlosmakelijk mee verbonden is.
Dat stukje verbondenheid raakt me. Mijn moeder is ook in Suriname geboren en hoewel ik er nooit ben geweest, voelt alles wat ermee te maken heeft toch vertrouwd. Het verbrande huis is dan ook, mede door de kleurrijke conversaties en de beschrijving van de Surinaamse way of life, een feest van herkenning. Bodil de la Parra maakt gebruik van subtiele humor, weemoed en een intieme verteltrant om dit boek naar de hoogste regionen te trekken. In het begin vanuit de ogen van een kind en later met de milde blik van een volwassen vrouw, vertelt Bodil niet alleen over haar eigen geschiedenis, maar ook over die van Suriname zelf.
Dit boek is maar heel moeilijk neer te leggen. Je wilt zo graag weten hoe het met Bodil en met haar tantes gaat, dat je niet rust voor het eind is bereikt. De verhalen blijven boeien tot de laatste bladzijde. Dat Bodil de la Parra het voor elkaar heeft gekregen om haar eigen leven, dat van haar ouders en van haar grootouders in 236 pagina’s te proppen zonder dat daarmee de rust en details verloren gaan, is ongelooflijk knap. Met enkele zinnen kan ze een hele gebeurtenis volledig tot zijn recht laten komen en met haar rake observaties komt Paramaribo, inclusief haar bewoners, tot leven. De eerlijkheid waarmee Bodil haar gevoelens beschrijft en uiteindelijk ook deelt met haar familie, is soms hilarisch en soms hartverscheurend. Maar door alles druipt de liefde heen. Er is werkelijk niets wat ik aan dit boek zou willen veranderen. Een genot om te lezen! Vijf sterren voor Het verbrande huis.
Carlita
Perfecte Buren
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Carlita
Gesponsord
Als rechercheur Emmy Clifton de verdwijning van twee tienermeisjes onderzoekt, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Als François de bewusteloze, mysterieuze Elsa aantreft, besluit hij haar te verzorgen. Geleidelijk aan geven ze hun geheimen aan elkaar bloot. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
