Weinig balans tussen hoofd- en bijzaken

Saskia Profijt studeerde Engelse taal- en letterkunde en heeft in Dublin, Liverpool en Amsterdam gewoond. In 1999 won ze de literatuurprijs van het tijdschrift 'Elle' met het verhaal Het koninkrijk en de belofte. In 2002 verscheen haar eerste roman, Braaf meisje. Na haar tweede roman, De gunsteling (2008), verscheen in 2010 haar eerste psychologische thriller, De leugenaar. Hoewel Bleak House van Charles Dickens doorgaans als een maatschappijkritische roman wordt beschouwd, noemt zij dit werk toch "haar favoriete thriller". De assistent (2011) is Saskia Profijts tweede psychologische thriller.

De Franse stad Marseille wordt sinds enkele weken geteisterd door een seriemoordenaar die er een merkwaardige werkwijze op na houdt. Hij laat zijn slachtoffers in een sterk geurende parfumwolk achter op plaatsen met veel passanten. De politie staat voor een compleet raadsel en de even excentrieke als vakkundige luitenant André Duflot, alias Didou, valt de eer te beurt om de moordenaar te arresteren.

Nagenoeg op hetzelfde moment wordt psychologe Fanny Engel door Sabine Nielsen in dezelfde stad aangenomen als assistente. De Nederlandse Fanny bezit de eigenschap om door mensen vertelde leugens te detecteren. Feitelijk is ze een lopende leugendetector. Met deze gave hoopt ze voor haar opdrachtgever een groot aantal, vanuit Marseille gedeclareerde, frauduleuze ziektekostenclaims boven tafel te krijgen.

Saskia Profijt zet in De assistent twee verhaallijnen neer die aanvankelijk nauwelijks iets met elkaar van doen hebben. Voortdurend switchend tussen de geheel verschillende speurtochten naar de seriemoorden en de frauduleuze handelingen, neemt ze de lezers zichtbaar bij de hand. Beide verhaallijnen zijn niet helemaal zelfsturend omdat de auteur soms wat te veel woorden en tijd nodig heeft voor onderwerpen die amper iets bijdragen aan de primaire problemen. Dat is jammer omdat dit ten koste gaat van de psychologie van het verhaal. Dat zou niet mogen daar De assistent als psychologische thriller op de markt is gebracht.

Daarnaast heeft ze in het begin veel ruimte genomen om de schoonheid van Marseille te beschrijven. Dat ze daar gelijk in heeft weet iedere Fransminnende Nederlander of Vlaming wel, maar soms krijg je de indruk bezig te zijn met het lezen van een reisgids.

Als je die storende elementen wegdenkt blijkt het volledige verhaal soms redelijk, soms goed in elkaar te zitten. Leidend zijn de twee hoofdfiguren, de narcistische André Duflot en begaafde Fanny Engel, die hoofdzakelijk acteren binnen hun eigen verhaal. Daarmee blijft het lijntje tussen beide verhalen flinterdun waarin nauwelijks verbanden te leggen vallen. Wat te weinig aandacht krijgt is de uiteindelijke aanleiding voor het vermoeden van de fraudeverdenkingen als plotseling blijkt dat die op niets zijn gebaseerd. Daar stokt het verhaal even.

Samenvattend bewijst Saskia Profijt met dit verhaal dat ze potentie heeft voor de toekomst, op voorwaarde dat ze dan de juiste balans zal weten te vinden tussen hoofd- en bijzaken.