Het venijn zit niet alleen in de staart

Recensie De doodsvogel van Samuel Bjørk

Oorspronkelijke titel: Uglen
ISBN: 9789024565573
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Pagina’s: 366

Na ‘Ik reis alleen’, het debuut van Samuel Bjørk, bleef een gevoel hangen dat deze auteur wel beter moest kunnen. Het verhaal was goed maar eigenlijk niet meer dan dat. Ook bleef een gevoel achter dat er veel meer uit de karakters van rechercheur Moordzaken Holger Munch en Mia Krüger te halen was dan uit hun eerste avontuur naar boven is gekomen.
Personages met zoveel problemen vragen, nee… smeken erom, om verder afgepeld te worden. En toen was er ‘De doodsvogel’, een titel waar je alle kanten mee op kunt. Maar de verwachting na het eerste deel was nog niet weggezakt dus met veel nieuwsgierigheid begonnen…

Alle antennes gaan uit als botanist Tom Petterson het naakte lichaam van een jong meisje vindt. Na identificatie blijkt het de 17-jarige Camilla Green te zijn, liggend op vogelveren met een roos in haar mond. Het meisje woonde in kwekerij Hurumlandet maar was al een paar weken verdwenen. Onlangs was een bericht van haarzelf ontvangen dat er niet gezocht hoefde te worden en dat het goed met haar ging, wat uiteindelijk niet zo bleek te zijn.
Het volledige team van Munch stort zich op de zaak en ook de geschorste Mia Krüger wordt weer door de teamleider opgeroepen. Het eerste onderzoek richt zich op kwekerij Hurumlandet omdat daar jonge kinderen wonen die kampen met problemen en Camilla van daaruit is verdwenen.

Parallel aan deze primaire verhaallijn komt de lezer in aanraking met een aantal secundaire gebeurtenissen waarvan in eerste instantie niet direct helder is of er relaties met elkaar zijn. De opties voor het team Munch stapelen zich op maar de problemen, zowel persoonlijk als zakelijk, stijgen daar nog ruim bovenuit. Het wordt nog meer duidelijk dat Munch niet alleen met zichzelf voortdurend in conflict komt maar ook met enkele van zijn teamgenoten. Daarnaast worden in het onderzoek kleine stapjes gemaakt ontstaat langzaam een beeld wat er moet zijn gebeurd, zij het dat dit allesbehalve overtuigend en helder is voor iedereen. Maar Bjørk houdt ook hier de touwtjes stevig in handen en waakt ervoor om ook maar iets teveel van de oplossing vrij te geven. Daarom stijgt de psychologische spanning met enkele momenten naar ongekende hoogte en laat de lezer soms met rechtopstaande haartjes op de armen lijdzaam achter.

Concluderend kan worden gesteld dat Bjørk met zijn tweede verhaal flinke ontwikkelingsstappen heeft gezet. Daarnaast is het verheugend te constateren dat ‘De doodsvogel’ qua complexiteit en intelligentie minstens het niveau bereikt van ‘Ik reis alleen’. Alleen om een 5 sterrenthriller genoemd te mogen worden, zal toch meerdere malen het puntje van de stoel als zitplaats opgezocht moeten worden en dat is hier nog niet het geval. Maar zeker weten dat een derde boek ook het daglicht gaat zien want de aanloop ernaartoe, wordt na het lezen van de laatste zin weer een voldongen feit.

Eindoordeel: 4 sterren

Spanning: 3 sterren
Plot: 5 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 4 sterren