Het grijpt je niet echt bij de strot

Het aantal ervaringsdeskundigen uit de politiebranche die als auteur hun portofolio beschikbaar stellen aan lezend Nederland groeit gestaag. Denk bijvoorbeeld aan Simon de Waal, Eva Burgers, Appie Baantjer, Bert Spoelstra, Marc Jacobs en Joop van Riessen. De laatste in het rijtje heeft eerder vijf verhalen op papier gezet met Anne Kramer in de hoofdrol en Amsterdam als decor. Onlangs verscheen nummer zes in deze serie onder de veelzeggende titel Gijzeling in de Jordaan.

Tijdens een overval op het juweliersechtpaar Pruis worden beiden op koelbloedige wijze vermoord. Het trio dat hier verantwoordelijk voor is, blijkt als politie verkleed te zijn en weet te ontsnappen. Weldra komt het politieapparaat in beweging. Anne Kramer, die na haar scheiding nog steeds druk is met de organisatie van haar gezin, wordt belast met de leiding over het onderzoek.
Vrij snel wordt bekend dat boven het vermoorde echtpaar, Petra Eerenberg een kamer heeft. Petra is de dochter van de hoofdcommissaris die op hetzelfde moment de leiding van het onderzoek helemaal naar zich toe trekt. Als kort daarna Petra, twee personeelsleden en twee klanten in de juwelierswinkel worden gegijzeld, verandert de situatie drastisch en wordt de hoofdcommissaris gedwongen de leiding over te dragen aan Anne. Eerste prioriteit voor het team zijn de levens van de gegijzelden, maar dan zal wat meer bekend moeten worden over de motieven van de gijzelaar. Er begint een onderhandelingsfase met een eiser die merkwaardige voorwaarden stelt…

Joop van Riessen heeft Gijzeling in de Jordaan  degelijk opgebouwd en voorzien van veel praktische details uit de politiewereld. Zo komt de moeizame relatie die ieder politiekorps met de pers heeft, duidelijk naar voren. Beider belangen lopen niet altijd synchroon en dat weet Van Riessen met zijn vlotte pen haarscherp te verwoorden. Evenals de uiterst professionele sfeer die heerst op de centrale waar de meldingen worden ontvangen en een nieuwe melding de vorige snel doet vergeten.
Maar het zijn niet alleen deze onderwerpen en de Jordaan als decor die het verhaal herkenbaar maken. Ook het imago van PowNed en het tv-programma ‘Hello Goodbye op Schiphol’ vergroten de herkenbaarheid bij het lezerspubliek. Zelfs de beroemde kers in de appelmoes bij de Van der Valk restaurantketen draagt zijn steentje daarin bij.

Met al deze luchtige gebeurtenissen bewerkstelligt de auteur de nodige politionele actie. Gijzelingen zijn er helaas in alle maten en soorten en de daarbij optredende angsten bij de slachtoffers bepalen voor een groot deel de emotionele lading. En daar laat Joop van Riessen dit keer te weinig van naar voren komen. Het grijpt je niet echt bij de strot en eigenlijk leest het een beetje als een krantenbericht over de actualiteit met een nabeschouwing. En dan sla je, na het lezen van de laatste zin, de pagina om en begint aan een nieuw artikel. Dat gevoel geeft Gijzeling in de Jordaan  ook, even kennis van nemen en dan weer door naar de orde van de dag.