Honderd procent misdaadroman

Het is niet alleen aan Nederland voorbehouden dat (ex-)politiebeambten zich op het schrijven van misdaad- of politieromans storten. Ook in België kent men dit en wel in de persoon van Christian De Coninck, woordvoerder van de Brusselse politie. De aanzet tot zijn schrijverscarrière was niet zo'’n prettige: in 2005 kluisterde een ziekte hem aan het ziekbed. Van de nood een deugd makende schreef hij in die periode De Praagse connectie, zijn debuut. Inmiddels heeft De Coninck het zevende deel in zijn serie rond het speurdersduo Stijn Goris en Stef Pauwels gepubliceerd: Het Droste effect.

De jonge zakenman Kobe De Lil, directeur en eigenaar van de bvba De Lil Clothing, verblijft in Mexico om daar de inkoop te realiseren voor zijn bedrijf. Na een bericht van zijn bank dat snel werk gemaakt moet worden van een uitstaand krediet van 23.435 euro raakt de jonge zakenman in een diepe depressie omdat hij het geld niet direct voorhanden heeft.
In een bar wordt hij benaderd en krijgt hulp aangeboden als hij bereid is tot een wederdienst. Ten einde raad stemt De Lil hiermee in en via Bogota in Colombia waar hij 60 cocaïnebolletjes tot zich neemt, begint hij aan de terugreis naar Brussel. Wachtend bij de bagageband op Zaventem Airport wordt hij onwel en overlijdt nog voor hij zijn koffer van de band heeft kunnen halen. Na een eerste onderzoek blijkt de doodsoorzaak een overdosis te zijn, waardoor de zaak eigenlijk door de federale politie opgelost moet worden. Toch krijgt Stijn Goris, commissaris bij de lokale recherche, de zaak toegewezen. Samen met zijn vaste partner, Stef Pauwels, start hij het onderzoek naar de merkwaardige doodsoorzaak omdat cocaïnesmokkel vanuit Columbia doorgaans niet via bolletjesslikkers gebeurt.

Het Droste effect  is een honderd procent misdaadroman. De focus is ook constant gericht op beide onderzoekers die zich ten doel stellen de misdaad op te lossen, de daders te arresteren en de top van de organisatie definitief uit te schakelen. Geen snelle acties of stoere vechtpartijen en achtervolgingen maar wel veel dialogen en afwegingen van kansen. Met zinnen die zijn opgebouwd uit de goede woordkeuze en de juiste toon waardoor schrijftaal plotseling kleurrijke spreektaal wordt. Waarbij het Droste-effect feitelijk betekent dat het kwaad zich onverminderd voortplant, ondanks de vele arrestaties.

Met die gedachte in het achterhoofd doet het speurdersduo toch zijn uiterste best om de zaak op te lossen. Op een wijze die Goris en Pauwels zo eigen is. Door de kinderen van Goris heel even in het verhaal te betrekken krijgt het een wending en ontstaat een rolwisseling: de jager wordt prooi, en omgekeerd.

Met Het Droste effect  heeft Christian De Coninck een mooie aanvulling geleverd op zijn, in populariteit groeiende serie. In een specifieke stijl die hem zo eigen is, blijkt hij in staat te zijn het verhaal te kleuren waardoor het meer wordt dan alleen het klassieke politie-boefje-verhaal. Het gezinsleven dat beide protagonisten in hun privétijd vorm geven met al hun menselijke karaktertrekken is een waardevolle aanvulling. Hiermee maakt De Coninck het statement dat de mens achter de politie niet alleen maar een gevuld uniform is maar een inhoud heeft van vlees, bloed en emotie.

Alerte en goed getimede uitdrukkingen en gezegden zorgen voor wat humor. Er is bijvoorbeeld de ongelooflijke passage waarin, een paar minuten voor een interventie, toch maar een Pilsner Urquell genuttigd wordt. Het maakt Het Droste effect  tot wat het is: een prettig leesbaar realistisch verhaal met een leuke inkijk in de Belgische politiekeuken.