Ontroerend, beklemmend en ook nog spannend

De grootste passie van de in het Belgische Peer woonachtige Erik Persoons zijn, naast zijn vrouw en twee dochters, schrijven, cultuur en literatuur. Daarnaast kan hij enorm genieten als hij de jeugd op zijn eigen wijze kan interesseren en betrekken bij deze activiteiten. Zonder enige professie op dat gebied begrijpt hij de jeugd en wordt alom gerespecteerd en geaccepteerd door deze eigenschap. Het is dan ook niet zo heel vreemd dat in zijn laatst verschenen thriller Kaakslag, een belangrijke rol is weggelegd voor twee jeugdige personen.

Joyce Vanduren, midden dertig, is pas gescheiden en druk om met haar 10-jarige dochter Kiara een nieuwe toekomst op te bouwen. Ze vindt daarbij een nieuwe omgeving essentieel en belangrijk voor het succes. Vanuit de stad verhuist ze naar een kleine gemeente, overzichtelijk qua infrastructuur en bevolking. Voor Kiara betekent dat afscheid nemen van haar vriendinnen en nieuwe proberen te vinden op de school die ze gaat bezoeken. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig als gedacht en de enige met wie ze contact krijgt is de 11-jarige Tim. Ze vinden elkaar leuk, hebben samen plezier en ook buiten de school trekken ze samen op.

Als Tim merkwaardig gedrag vertoont, hoort Joyce van zijn moeder dat de jongen lijdt aan MCDD (Multiple Complex Developmantel Disorder), een ziekte waarbij het soms moeilijk is onderscheid te maken tussen werkelijkheid en fantasie. Tim’s moeder vindt het belangrijk dat de twee kinderen met elkaar op blijven trekken omdat de jongen nooit eerder een vriendje heeft gehad. Joyce heeft haar bedenkingen, maar haar moedergevoelens overheersen en Kiara en Tim brengen steeds meer tijd samen door.

Kaakslag is qua menselijke emoties een breed opgezet verhaal. Primair zijn er twee kinderen die samen een vriendschap proberen op te bouwen, ieder vanuit hun eigen heden, verleden en geestelijke capaciteiten. Daarnaast lukt het de auteur bijzonder goed om de zorg die beide ouders om hun kind hebben, specifiek en concreet te maken. Het meest belangrijke in dit verband zijn niet zozeer de verbale communicaties maar het formuleren van persoonlijke gedachten, door de diverse personages opgetekend dan wel beredeneerd.

Die keuze en de uitwerking ervan verdient een compliment voor de auteur. Het geeft het geheel ook een sterke psychologische lading en betrokkenheid waardoor lezers het verhaal in gezogen worden. Opeenvolgend ontwikkelt er zich een dreiging vanuit de snelgroeiende vriendschap in combinatie met niet verklaarbaar gedrag van de directe omgeving. 

Erik Persoons bezit een feilloos fingerspitzengefühl om al deze schakeringen op het juiste moment en in precieze proporties, in het verhaal te integreren. Als dan ook nog de psychische dreiging zich ontwikkelt tot fysiek gevaar, zijn alle beschikbare kleuren in ruime mate aanwezig. Door die volledigheid en belichting vanuit meerdere facetten, stemt het lezen van Kaakslag tot nadenken en oplettendheid. Naast het leesplezier lijkt de educatieve waarde zeker niet te verwaarlozen.