Past niet meer goed in deze snelle tijd

Weinigen weten het maar Georges Simenon was gewoon een in Luik geboren Belg. Eigenlijk is dat ook niet belangrijk omdat de grote man voornamelijk wereldwijde bekendheid heeft verworven met de 75-delige serie detectiveromans en 28 korte verhalen rond commissaris Maigret. Inmiddels is de auteur alweer bijna 30 jaar geleden overleden maar dat is geen beletsel om zijn geschreven nalatenschap weer onder de aandacht te brengen. Een van de boeken die onlangs opnieuw zijn uitgegeven is Maigret en zijn dode, een verhaal dat 67 jaar geleden verscheen.

Maigret zijn aandacht wordt getrokken door een paar merkwaardige telefoontjes van een man die laat weten dat hij met de dood wordt bedreigd. Maar steeds als iemand op een vooraf afgesproken plaats arriveert, is de man al verdwenen en volgt een nieuw telefoontje. Tot zijn lichaam korte tijd na het laatste telefoontje wordt gevonden, vermoord en verminkt. Het hele voorval intrigeert Maigret dermate, dat hij het niet los kan laten en dieper naar het verleden van de vermoorde Albert Rochin gaat zoeken. Zijn vermoeden dat er meer aan de hand moet zijn, lijkt langzaam bevestigd te worden.

Maigret en zijn dode  is in de basis een eenvoudig verhaal. Een vermoorde man, een politiecommissaris die op zoek gaat naar de dader en dat was het dan. Het is geschreven in de jaren 40 van de vorige eeuw waarin de vaste telefoon het modernste apparaat is dat in het boek beschreven wordt. Voor de auto was in dit verhaal nog geen rol weggelegd. De oplossing komt voornamelijk tot stand door de vele dialogen die worden beschreven. Raffinement en verrassingen zijn nauwelijks aanwezig evenzo als snelheid. Dat is ook niet te verwachten want in die jaren, functioneerde ‘de wereld’ op een volledig andere wijze dan in de huidige moderne tijd het geval is.

Dus is het, met die wetenschap in het achterhoofd, een ‘normaal’ verhaal waarbij je je af kunt vragen als Simenon in deze tijd had geleefd, wat voor soort verhaal uit zijn pen gevloeid zou zijn. In ieder geval had het heel iets anders moeten zijn dan de Maigret uit de veertiger jaren, want dat kan nu echt niet meer. Het grote succes van weleer was, redelijk voorspelbaar, achterwege gebleven.