Luguber, spannend maar vooral verrassend

De Braziliaanse auteur Raphael Montes is nog jong maar heeft reeds een indrukwekkende carrière in het thrillergenre opgebouwd. Met een verzameling spannende boeken van meer dan vijfduizend exemplaren, een aantal geschreven verhalenbundels en gepubliceerde studies, kun je wel zeggen dat deze jongeman van amper 25 jaar, zijn toekomst in handen van de thriller heeft gelegd. Het is nog maar afwachten hoe lang deze veelbelovende auteur zijn tijd goed kan verdelen om beide professies (schrijver en advocaat) op hoog niveau uit te kunnen blijven voeren. Na het verschijnen van Perfecte dagen is het niet verwonderlijk dat de roep naar meer, in Brazilië en ver daarbuiten, luid zal klinken en Montes dat niet lang zal kunnen negeren.

Student in de geneeskunde Téo heeft maar één vrouw op wie hij denkt verliefd te zijn en met wie hij een speciale band heeft opgebouwd. Gertrude adoreert hij nog meer dan zijn eigen moeder, die hij dagelijks verzorgt maar met wie hij min of meer een haat-liefdeverhouding heeft. Maar Gertrude is niets meer dan een dood vrouwenlichaam waarop de studenten hun lessen in de anatomie in praktijk kunnen brengen. In zijn diepe en inktzwarte gedachten ontstaan de meest weerzinwekkende ideeën over wat hij met het lichaam uit zou willen voeren.
Deze verknipte geest leert de jonge, vrijgevochten Clarice kennen. Hij denkt op haar verliefd te raken en besluit dat de jonge vrouw zijn levenspartner moet worden. Verstoken van enige vorm van empathie, onderneemt hij actie die ertoe moet leiden dat Clarice alleen nog om hem geeft en voor hem leeft. Dat hij daarbij alle morele grenzen overschrijdt, deert hem niet zo.

In Perfecte dagen geeft Montes een even mooi als afschrikwekkend beeld van hoe de geest van een tot waanzin gedreven iemand kan reageren. Zonder enige vorm van inlevingsvermogen en volledig gestuurd door zijn obsessie, neemt Téo de meest bizarre maatregelen om zijn doel te bereiken. Dat de meeste van zijn acties door geen enkel wetboek worden ondersteund, komt bij deze zieke geest geen moment bovendrijven. Op die manier en door niets belemmerd, probeert hij de ‘perfecte dagen’ te creëren.

Perfecte dagen is een vlot geschreven en makkelijk leesbaar verhaal. Omdat Montes zijn protagonist vrij direct en soms onverwacht primitief laat reageren, is de onvoorspelbaarheid groot maar worden de scènes steeds luguberder. De inhoud blijft voor een belangrijk deel geloofwaardig tot de auteur, ten behoeve van de continuïteit, wat kunstgrepen toepast. Dan wordt de jager de prooi, maar dat geeft het verhaal niet de push die het op dat moment nodig heeft. Dat gebeurt pas wanneer het einde in zicht komt en het belangrijkste deel al is geconsumeerd. Ondanks een wat rommelig einde blijkt dat Montes goed in staat is zijn lezers een boeiend verhaal voor te schotelen. En dat is krediet voor de toekomst!