Vlot en prettig geschreven, maar Evelien raakt me niet

In 'Een warm nest' gaat het verhaal van Evelien door. Evelien kennen we uit het eerste deel 'De ideale man' wat in 2019 van Mathilde Hoekstra verscheen.

Evelien probeert zo goed en zo kwaad als het gaat haar leven, na een turbulente tijd, weer vorm te geven samen met haar twee dochters Keet en Lieve. Het leven loopt immers niet altijd over rozen en de kleine aardverschuiving die haar scheiding met zich mee brengt zorgt bij Evelien voor angst, twijfel en het stukje bij beetje weer opnieuw uitvinden van zichzelf. Dan staat opeens een oude vlam voor de deur die van die kleine aardverschuiving een enorme aardbeving maakt met een behoorlijke impact. Zal het Evelien lukken het geluk weer te vinden, zich te schikken in haar nieuwe leven en een warm nest creëren voor zowel zichzelf als haar kinderen?

Razendsnel las ik dit boek uit en dat is te danken aan de vlotte en prettig leesbare schrijfstijl van Hoekstra. Ongecompliceerd, direct en zonder poespas, het maakt dat je door het boek heen vliegt. Ook de korte hoofdstukken dragen daar aan bij, wat ik persoonlijk erg prettig vind. Het houdt de vaart in het verhaal en biedt overzicht, alhoewel het verhaal niet verwarrend is of wordt door het verschijnen van -tig personages.
Hoofdpersoon Evelien weet me echter niet te raken. Ik vind haar onsympathiek, grof, naïef en bij tijd en wijlen dom. Ik snap de keuzes die ze maakt totaal niet, vind haar oude vlam een hork en ze komt op mij labiel en chaotisch over. Ook aan Kees irriteer ik me mateloos en dit kan natuurlijk de bedoeling van de schrijfster zijn, voor mij is het allemaal wat teveel van het goede. Hoe het komt dat deze irritaties mij zo hebben beïnvloedt in mijn leesplezier durf ik niet te zeggen. Bij het lezen van een thriller snap ik de keuzes van de moordenaar ook niet, maar toch kan ik van dat boek genieten. In dit geval stoort het gedrag en karakter van Evelien (en Kees!) me zo, dat het me irriteert en dat blijft het hele boek door doen. Heel soms lijkt het even of Evelien ‘open breekt’ wanneer ze zich wat kwetsbaarder op stelt waar het haar twee jonge dochters aan gaat en dat zijn dan wat mij betreft ook de mooiste passages uit het boek.

Ben ik benieuwd hoe het verder gaat met Evelien? Nee, niet persé. Ze zal vast velen hebben geraakt, maar ik hoor daar niet bij. Het einde zag ik niet geheel aankomen en ook het verloop van het boek liep anders dan ik had verwacht, de prettige schrijfstijl kan ik positief noemen en zo ook het verrassende verloop en einde, maar helaas blijf ik steken op 2 sterren.