Verlies en loslaten

Ik mocht dit boek Doorademen van Monique Verhulst lezen voor de leesclub De Boekenreizigers, o.l.v. Erna Eikhoudt.

De cover is sober. Een vrouw die met haar haren in de wind op een grasveld zit. Ik was zeer benieuwd door de titels wat het verhaal zou brengen.

We leren Monique en Robert kennen en hun 2 kinderen Zoë en Noah. Een gelukkig gezinnetje die het goed heeft. Maar op een dag krijgen ze verschrikkelijk nieuws dat voor iedereen de wereld op zijn kop zet. Robert heeft een ongeneeslijke ziekte en kiest dan ook voor euthanasie. Hoe ga je als jong gezin om met zo een beslissing?

Monique laat ons in die zware periode kijken hoe zij het ervaarde die ziekte van haar man en hoe moeilijk ze het had. En vooral hoe kan je dit te boven komen? Welke kracht heb je hiervoor nodig? En als je dan denkt dat het beter begint te gaan, dat je dan terug een tegenslag moet incasseren. Monique en de kinderen kregen veel hulp van familie en vrienden en dat deed wel deugd. Zelf heeft ze ook haar veerkracht gevonden in mindfulness en lopen, zodat ze haar rust op bepaalde momenten kon terug vinden.
Het verhaal is heel mooi geschreven. Je voelt hoe moedeloos Monique soms is. De emoties die in het verhaal verwerkt zitten. Dat Monique het soms allemaal niet meer zag zitten. Maar toch vooruit moest voor de kinderen. Het verhaal bestaat uit 3 delen. Een heel mooi autobiografisch verhaal met ook veel triestige momenten.