Grappig verhaal over je thuis voelen

Stur is een jonge struisvogel die zich behoorlijk verveeld. Hij vind de savanne maar saai en hij wil naar een spannende plek. Hij besluit hiernaar op zoek te gaan. Want hij kan toch niet gelukkig zijn op een plek waar hij het maar saai vind? Met zijn nek duikt hij in een holletje onder de grond en merkt dat daar al iemand woont en er geen plek voor hem is. Hij zoekt verder. Onderweg komt hij nog meer dieren tegen aan wie hij vraagt of hij mag blijven. Maar ze sturen hem allemaal subiet terug : ” ga terug naar boven en gebruik je struisvogelverstand”. (leuk is dat dit zinnetje dus regelmatig terug komt). Zal Stur verder zoeken of toch maar terug gaan en waar kan hij toch gelukkig zijn?

Een grappig prentenboek waarbij Stur zijn nek steeds langer wordt terwijl hij doorzoekt naar een plekje. Hij duikt immers onder de grond waarbij hij zijn nek uitrekt van het ene dier naar het ander. Een wonderlijke manier van reizen, dat wel, om er achter te komen dat je door anders te kijken ook op dezelfde plek steeds nieuwe dingen kan ontdekken.



Een leuk verhaal waar de nadruk meer ligt op de humor dan op de (best wel mooie) boodschap. Het is op rijm zodat je een lekker leestempo krijgt waarbij de repeterende zin iets voorspelbaars krijgt wat altijd aanslaat bij jongere kinderen. Door het lekkere tempo hou je ook de wat kleinere lezertjes vast. Die hebben vaak geen lange concentratieboog en de tekst is best wel lang hier en daar. Mijn kleinzoon van drie vind dit soort verhalen erg grappig en heeft hier wel het geduld voor. Als je het voorleest met bijvoorbeeld leuke stemmetjes maakt dat het voorlezen helemaal tot een feestje.

De illustraties zijn gedetailleerd en door het kleurgebruik niet te druk. Dat is heel fijn. De afbeelding op de cover nodigt uit om te gaan lezen, deze sprak mij meteen aan.

En als je na het lezen een struisvogel met zijn kop in het zand ziet moet je meteen aan Stur denken, zou dat hem kunnen zijn?