Potentie

Ik heb Stroomboog van Gerrit Hoogstraaten net uit en eerlijk: het begin vond ik echt geweldig. Mooie zinnen, fijne sfeer, zo’n verhaal waar je meteen in zakt. Hoogstraaten kan duidelijk schrijven.

Maar halverwege sloeg het voor mij om. Het verhaal verzandt steeds meer in seksuele scènes en ik merkte dat ik daardoor afhaakte. Ik had soms het gevoel dat ik per ongeluk in de perverse dromen van een oudere mannelijke schrijver was beland en dat haalde voor mij de magie eruit. Zonde, want het verhaal had zoveel potentie.

Dus: sterk begin, goede stijl, maar uiteindelijk niet helemaal mijn boek.