Oke, maar ik had meer verwacht

Dit boek is geschreven vanuit de perspectieven van Seraphine en Laura. Waarbij Seraphine de dochter is in een gezin waarbij ze nog een tweelingbroer heeft en een oudere broer. Hun moeder is op de dag van de geboorte van de tweeling van het klif gesprongen. Als haar vader jaren later overlijdt door een ongeluk, vindt ze thuis een foto waarop haar moeder te zien is met haar vader en oudere broer, maar met maar 1 baby in haar armen. Daar keek ze heel gelukkig. Seraphine vindt het gek dat er maar 1 baby op staat en dat haar moeder zo gelukkig keek en blijkbaar een paar uur later zelfmoord heeft gepleegd. Ze gaat op zoek naar antwoorden. Laura was destijds de au pair van Edwin, haar oudere broer. Seraphine gaat op zoek naar haar, omdat zij de foto heeft gemaakt. Dan gebeuren er allerlei vreemde dingen. Het is een boek waarvan je wilt weten hoe het nou allemaal zit. Wel vond ik er vrij weinig vaart in zitten. Schrijfstijl was prima en het wisselende perspectief was ook prettig te lezen. Ik wilde ook echt wel weten hoe het verder ging en hoe het nou zat. De ontknoping vond ik echter wat langdradig en soms zelfs verwarrend, dus dat vond ik jammer. Ik had meer van het boek verwacht.