Zelfs als "muziekleek" genoten van deze ode aan de muziek

Honingbijen en donder in de verte is mijn eerste kennismaking met een Japanse auteur en dus ook met Riku Onda zelf. Het boek beschrijft een twee weken durend prestigieus pianoconcours in Yoshigae, een klein kustplaatsje vlak bij Tokio. De verschillende deelnemers en ook de juryleden worden gevolgd. Het boek is opgedeeld in een aantal delen (prelude en per ronde van het concours een deel) met per deel veelal relatief korte hoofdstukken waarbij elk hoofdstuk een titel heeft die naar muziek verwijst. Het leest gemakkelijk, ondanks dat er veel perspectief wisselingen zijn,

Door heel het boek heen, proef je de liefde voor de muziek. Het wordt ook heel beeldend beschreven, je ziet het echt voor je. Ook worden er veel mooie vergelijkingen met de natuur gemaakt. Als je geen muzikale kennis hebt, is het misschien soms wat lastig schakelen of begrijpen, maar het was zeker niet storend.

Waar de muziek zo mooi beeldend beschreven wordt, zo blijven de personages ietwat platter. Vier deelnemers worden uitgelicht in het boek, waarbij het perspectief regelmatig wisselt. Ik kon goed oppikken over welke deelnemer het ging, dat heeft Riku Onda goed gedaan. Er waren ook best veel 'interne monologen' of gedachten die cursief worden weergegeven. Daardoor leer je de personages wat beter kennen, maar doordat ze zoveel interne gedachten hebben, blijft ook de wisselwerking onderling tussen de personages wat plat en/of afstandelijk. Je wenst eigenlijk meer interactie. Ik heb me ook afgevraagd of dit typisch Japans is, zoveel interne dialoog, maar weinig expressie en interactie naar buiten toe.

Het boek is vanuit het Japans eerst naar het Engels vertaald en vervolgens in het Nederlands vertaald. Gedurende het lezen heb ik me soms afgevraagd of er niet per ongeluk dingen verloren zijn gegaan, 'lost in translation', maar niet dat ik m'n vinger er echt op kon leggen.

Zelfs voor een "muziekleek" was dit indrukwekkend. Ik kan me voorstellen dat dit voor de liefhebber van klassieke muziek helemaal heerlijk is om te lezen. Ik heb in ieder geval genoten van de beeldende schrijfstijl en het inkijkje in de klassieke muziekwereld.