Als het verleden toekomst wordt

Zoals jullie weten, lees ik weinig thrillers. Maar deze psychologische thriller trok mij aan. Ik vond de cover mooi en de titel boeide mij ook erg. Ook de achterflap las ik met groeiende interesse. Van wat ik las over Marja Boomstra, vermoedde ik dat ze heel goed wist hoe ze die thriller zou schrijven. Al van in het prille begin werd ik meegetrokken in het verhaal. Je wordt letterlijk met je neus op de feiten gedrukt. Het begint heftig. Ik kan me direct inleven in de hoofdpersoon Letta. Wat maakt dat meisje nu mee? Waaraan wordt ze herinnerd? Het verhaal komt goed op gang en de niet te lange hoofdstukken volgen mekaar op. Ik wil telkens maar verder lezen. Elke keer wanneer ik denk : nu is het genoeg; nu haalt ze het niet meer... Dan gaat het toch weer verder. Ze wordt op het nippertje telkens gered. Ze heeft het heel moeilijk om alles steeds te verwerken. Hier merk je ook goed hoe Marja Boomstra op de hoogte is van de mogelijke reacties bij het Post Traumatische Stress Syndroom. (PTSS). Marja beschrijft telkens heel goed hoe Letta alles ervaart en hoe ze op de situaties reageert. Ook het wegdenken naar een andere wereld terwijl ze zoveel pijn lijdt, is heel nauwkeurig beschreven. Je ziet die andere wereld en wandelt erin mee. De auteur gebruikt regelmatig heel sprekende adjectieven waardoor je alles goed kan volgen. Je ziet alles als in een film. En het zou terecht een hele spannende film kunnen zijn. De spanning blijft steeds oplopen tot een climax naar het einde toe. Dan vroeg ik mij toch steeds af hoe het zou aflopen. Ik hoopte op een goede afloop maar dit kan ik hier niet vertellen. Dit verhaal heeft me ook aan het denken gezet over het feit dat er helaas nog zulke dingen gebeuren in sommige weeshuizen : machtsmisbruik, mishandeling, enz... Marja weet er helaas door haar werk heel veel over en weet dus heel goed waarover ze schrijft. Dit boek is zeker een aanrader.