Hondenliefde voor het leven

Dit is een boekje om te koesteren! Er staat zoveel levenswijsheid in die mij regelmatig deed stoppen met lezen om aan mijn eigen leven terug te denken. Toen ik klein was, heb ik ook twee lieve poedeltjes gehad. Ik was vreselijk bang van honden en toen raadde iemand mijn ouders aan om toch maar een hond te nemen om het mij af te leren. En we kregen Snoopy, een grijs dwergpoedeltje en later Mickey, onze zwarte poedel. Wel, die twee hebben mij werkelijk van die schrik af geholpen. Ze leerden mij wat onvoorwaardelijke liefde was, en ook hoe trouw iemand kan zijn. Ik zal ze nooit vergeten. Ik begrijp dus heel goed wat Arthur Japin bezielde om dit boekje te schrijven over zijn drie hondjes. Wat een eerbetoon aan die diertjes en vooral wat een liefde borrelt eruit.

Ik kijk naar de cover en zie drie prachtige hondjes met zachte, intelligente blikken. Martijn van der Linden heeft die tekeningen zo levensecht gemaakt. Ik vind ze schitterend! Wanneer je het boek opent, zie je net een grotschildering van de drie hondjes. Op het einde komt dit terug en snap je de betekenis.

De titel ‘Honden voor het leven’ dekt de hele lading. Inderdaad, een hond of gelijk welk dier heb je voor het leven : zowel zijn leven als jouw leven. Wanneer je beslist om voor iemand te zorgen, dan doe je dat voor altijd. Niet zomaar… en dat gebeurt maar al te vaak. Vooral met de coronapandemie hebben we dat gezien. Verschrikkelijk !!! Hoeveel mensen voelden zich eenzaam en gingen een huisdier halen maar eenmaal ze terug naar buiten mochten en hun sociaal leven terug konden opnemen, moesten die diertjes terug naar het asiel… Hoe wreed is dat! Ik vind dat zoiets al op school en zeker in de opvoeding thuis zou moeten meegegeven worden aan de kinderen : beslis niet zomaar om een diertje in huis te nemen. Denk daar eerst goed over na. Neem je verantwoordelijkheid.

Die drie hondjes : Kellie, Trip en Basso betekenen heel veel voor Arthur. Ze hebben hem deels opgevoed en vooral gesteund in de moeilijkste perioden van zijn leven. Hij had een ongelukkige thuis met ouders die voortdurend ruzieden. Zijn vader die toen zichzelf van het leven beroofde. Dat verhaal met Trip kroop onder mijn vel…

Ook het thema van pestgedrag komt aan bod. Dat hoorde bij zijn leven als kind en jongere. Thuis vond hij geen steun maar Kellie en Trip gaven hem meer dan genoeg liefde en trouw. Ze leerden hem te leven. En passage raakte mij nogal over de pijn die woorden kunnen aanrichten. ‘Ze zijn scherper dan glas. Daarom moet je er extra voorzichtig mee zijn.’ (p. 36) Inderdaad, woorden kunnen snijden in je ziel en blijven littekens voor de rest van je leven. Helaas, littekens die meestal niet gezien worden…

Dit is een hoopvol boek voor kinderen die gepest worden en/of uit een gebroken gezin komen. Elk kind en zeker elke volwassene zou dit boek moeten lezen. De woorden zijn eenvoudig en rechtuit geschreven. Ze zeggen wat ze moeten betekenen. Zo recht uit het hart. Arthur wil aantonen dat je nooit alleen bent. Er zal altijd iemand zijn om je te steunen. Ook al denk je van niet. En bij een hond vind je die onvoorwaardelijke steun, trouw en liefde. Honden zijn heel speciaal daarin : zij hebben iets dat veel mensen verloren zijn : INTUITIE. Ze voelen aan wat je nodig hebt. Zonder woorden, zonder een heel verhaal. Ze nemen je zoals je bent : jezelf. Ook als je nergens anders past!

Ik begrijp heel goed wat Arthur ons met dit boek wil vertellen. Het is een prachtige ode aan zijn drie hondjes. Ik raad dit boek aan iedereen aan. Ook aan kattenliefhebbers zoals ik. Ook katten voelen heel wat aan. Dat heb ik zelf ondervonden met Pluis en Figaro, toen mijn ouders 10 jaar geleden gestorven zijn. Zij hebben mij getroost zoals geen ander kon. Pluis likte mijn tranen en Figaro kwam altijd aan mijn voeten zitten. Ze volgden mij overal in het huis. Misschien schrijf ik ook een boekje over mijn katjes. Want ook zij leerden mij veel. Pluis is er niet meer maar ze zit diep in mijn hart. En Figaro vult mijn dagen nog met veel liefde. Hopelijk nog lang … hij is al 16 jaar. Hij is veel aanhankelijker geworden en elke avond zit hij bij mij in de zetel en geeft mij kopjes. Ik geef er terug…