Dit boek vraagt om gelezen te worden...

Toen ik dit boek op instagram voorbij zag komen, raakte de titel mij onmiddellijk. ‘Een leven op wielen’ vind ik heel passend gekozen. Ik vermoedde dat het verhaal zou gaan over iemand die een zwaar ongeluk had en zo verder moest leven in een rolstoel. Achteraf, na het lezen, zie ik er ook iets anders in : nl. je leven terug op de rails krijgen… Je leven terug doen rollen…

Claudia schrijft heel empathisch. Het is als het ware alsof ze er middenin staat en rondkijkt en luistert naar die 6 verschillende personen die elk op hun eigen manier en vanuit hun eigen achtergrond, dit moment van het ongeluk en de verwerking ervan, beleven. Je merkt aan de hand van de persoonlijke verhalen dat Claudia heel veel weet over de gevoelens die bij zo’n situatie ontstaan. Alles wordt heel realistisch verteld.

In het begin had ik wat moeite om de personages uit mekaar te houden bij naam, maar ik noteerde ze even met hun verhouding tot Mathijs en toen ging het vlotter. Het is goed dat bij elk hoofdstukje een datum en een naam staat. Zo weet je over wie het gaat en wat hij of zij voelt.

Het is boeiend om te lezen hoe die mensen elk op hun eigen manier reageren. Ik kon mij zelfs op sommige momenten herkennen in bepaalde gevoelens. Er komen dan ook verschillende thema’s aan bod : dwarslaesie, verslaving, homoseksualiteit, depressie, rouw, verdriet om wat niet meer is, partnergeweld, huisgeweld, herbeleving, EMDR en liefde in moeilijke omstandigheden.

Ik moest telkens denken aan dat liedje van Kelly Clarkson dat ik sinds de dood van mijn ouders regelmatig eens beluister om weer wat kracht op te doen… ‘What doesn’t kill you, makes you stronger.’ Dat is eigenlijk nu mijn levensmoto geworden. Claudia schrijft : ‘Change what you cannot accept, accept what you cannot change.’ Ook zo’n sterke waarheid! ‘De situatie kun je niet veranderen, wel hoe je met de situatie omgaat.’ Dat geldt voor iedereen en voor alle tijden. En nu meer dan ooit in onze realiteit…

In dit verhaal volg je Mathijs, zijn ouders, zijn broer en zijn vrienden gedurende twee jaar na het ongeluk. Elke persoon gaat door een diep dal en vecht zich eruit. Ieder op zijn of haar manier. Soms wel confronterend om te volgen. Wat mij opviel, is dat iedereen hulp nodig heeft, hoe sterk ze ook denken dat ze zijn. Zulke zware situaties kun je niet alleen aan. Je moet durven om hulp vragen en de tijd nemen om te genezen.

Op het einde van het verhaal vertelt Mathijs hoe het voelt wanneer de cirkel van het leven weer rond is voor hem. Dat vind ik zo mooi gezegd. Dat raakte mij erg.

Dit boek vraagt om gelezen te worden. Er zijn heftige momenten in, maar ook hele mooie met veel vriendschap, begrip en liefde. Ik las dit verhaal heel graag en raad het aan iedereen aan. Het is in zeer vlotte en begrijpelijke taal geschreven. Ik ben gaan houden van Mathijs en Chris, die het heel goed gaan redden samen. Het is een liefdevol boek!