Een pittige feelgood met prachtige zichten

Het verhaal begint met een flashback naar de geboorte van de hoofdpersoon : Alberico Brunatoni junior. Hij wordt geboren met de helm aan zoals ze dat daar vernoemen. Hij zal een leven gaan als ziener. Wat dat mag betekenen, lees je gaandeweg het verhaal. Ik werd al onmiddellijk nieuwsgierig naar deze persoon.

Het eerste hoofdstuk wordt vanuit het standpunt van de dichte medewerker van Alberico junior verteld. Hij lijkt mij een goede en trouwe persoon voor zijn baas. Hij vertelt over het leven en het doel van Alberico. Het belangrijkst in zijn leven was de wereld veroveren met prosecco, zijn prosecco ! In het volgende hoofdstuk maak je kennis met Helena, een prachtige vrouw op zoek naar een nieuwe invulling van haar leven. Ze is een soort influencer ‘Wine on Heels’ die graag mooie dingen beleeft en interessante mensen interviewt. Haar vele lezers houden van sensatie en zij geeft hen dat graag. Maar gaandeweg haar leven merkt ze dat er toch iets essentieels ontbreekt. Ze heeft nood aan meer diepgang in haar contacten. Haar soms wat oppervlakkig leven geeft haar geen voldoening meer. p. 33 : ‘Ik heb alle prijzen gewonnen die ertoe doen in mijn business. Ik straal in talkshows als WINEONHEELS en ik sta op covers van de grote feel good glossy’s.’ Je voelt al dat er iets zal veranderen…

De hoofdstukken wisselen telkens af tussen de medewerker van Alberico, die vertelt over het vertrek van zijn vrouw en over Lorena, de huishoudster, die een sterke en lieve vrouw is, op wie hij steeds kan terugvallen. Ze brengt warmte en ziel in dit huis. Het klikt dan ook direct tussen Lorena en Helena, wanneer ze mekaar leren kennen.

Het verhaal gaat aangenaam vooruit en op een bepaald moment moet Alberico van zijn psycholoog alles opschrijven over zijn gevoelens en wat hij meemaakt. Hij leert de woede van zich afschrijven. Dat is een goed idee. Zo komt hij tot inzicht. Hij kan zijn zieke vrouw loslaten en verder gaan met zijn leven. De brieven die hij schrijft in zijn dagboek, geven heel wat helderheid over hoe hij zich voelt. Het wordt telkens aangeduid met ‘Mijn boek. Hoofdstuk …’

Wat heel mooi en met veel respect gezegd is, is wanneer er verteld wordt over zijn vrouw : ‘ Als de ziel van zijn vrouw weer eens doolde…’ Dat vind ik echt heel aandoenlijk. Je begrijpt beide personen.

Ik heb steeds het gevoel dat ik er ter plaatse ben. De omgeving wordt prachtig omschreven. Ook de Italiaanse woorden die je erin vindt, geven de typische, warme sfeer weer. De flashbacks dragen daar zeker aan bij.

Ik heb dit boek heel graag gelezen want het is een heerlijke zintuiglijke reis door Veneto, de omgeving van Venetië. Ik heb ook veel bijgeleerd over de manier van prosecco maken en verhandelen.

De auteur kan zich heel goed inleven in de rol van Helena. Dat heb ik nog niet veel zo gezien. Een man die zich goed in het hoofd van een vrouw kan voelen en dat ook beschrijven. Chapeau.

Ook de vluchtelingenproblematiek komt aan het einde aan bod. Ik hoop er meer over te lezen in deel 2.

Een heel leuke feelgood! Ik voelde mij de hele tijd heel goed en helemaal in de Italiaanse sfeer. Ik kijk uit naar het vervolg !