Een liefdesverhaal over heerlijke parfum

Wat betekent parfum voor jou? Voor mij heeft het altijd al veel betekend, al van toen ik heel klein was. Ik vond geuren belangrijk. De geur van mijn mama die altijd naar rozen geurde. Van mijn papa was het soms een sigaretje en de verf van zijn schilderijen. Maar vooral zijn Boucheron. Ik heb nog steeds een flesje met een beetje erin. Het ligt in mijn herinneringsdoos. In ‘t begin, toen hij pas gestorven was, rook ik er af en toe eens aan. Dat bracht mij troost.

Dus toen ik enkele jaren geleden ‘De dochter van de parfumeur’ las, voelde ik onmiddellijk een klik met Elena, de hoofdpersoon. Ik kende Cristina Caboni toen nog niet, maar na het lezen van dit boek zocht ik haar op facebook op. Ik schreef haar een e-mail in het engels om haar te zeggen dat ik haar boek buitengewoon mooi vond. En ik hoopte dat ze er een vervolg op zou schrijven. Dat gebeurde nu met ‘De magie van het parfum.’

Wat las ik dit verhaal graag! In het begin had ik niet zoveel sympathie voor haar moeder Susanna. Maar gaandeweg het verhaal voelde ik genegenheid en vooral begrip groeien. Ik begon mij steeds meer in de plaats van Susanna te voelen. Wat moet ze het moeilijk gehad hebben om die hartverscheurende beslissingen te nemen in haar jonge leven.

Cristina Caboni beschrijft heel nauwkeurig hoe moeder en dochter stilaan naderbij komen. Je kan goed de emoties van die twee fantastisch getalenteerde vrouwen begrijpen. De rode draad doorheen het verhaal is ‘parfum.’ Ook de bloemen zijn van groot belang.

Geuren kunnen veel emoties oproepen. Ze wekken herinneringen op en zijn heel krachtig. Denk maar eens aan het ‘madeleintje’ in het boek van Marcel Proust : A La Recherche du Temps Perdu.

Wat ik heel interessant en mooi vind in dit boek, is de combinatie tussen de bloemen, hun geur en de menselijke karakterbeschrijvingen. Elk hoofdstuk begint met de beschrijving van de menselijke karaktertrekken van de bloem. Ik ben zelf daarover gaan nadenken en kwam tot de conclusie dat ik een zonnebloemvrouw ben. ‘Vrolijk, onbezorgd, levenslustig – de zonnebloem is als een warme en liefdevolle zon. Ondernemend, volgt zijn instinct totdat het hem lukt de harmonie te herstellen. Hij is positief, als hij zich bewust wordt van zijn eigen kracht kan hij erg charismatisch en charmant zijn.’ En mijn lievelingsbloem is de roos : ‘Gevoelig, delicaat en toch intens – de roos straalt. Hij brengt leven, is het symbool van het moederschap en doet vaak meer dan zijn plicht. Staat voor de continuïteit tussen meisje, moeder en oudere vrouw.’ Inderdaad, die twee bloemen vind ik prachtig !!!

De reis die moeder en dochter samen maken naar Japan, India en Saoudi-Arabië is heel beklijvend en langzaamaan komt er steeds meer aan het licht. Je wordt verrast door het verloop van het verhaal. Je leert heel wat bij over die drie zeer verschillende maar uitermate boeiende culturen. In Japan maakte Elena kennis met de Kintsugi. Dat leerde ik daar ook kennen. Zo mooi die gedachte van wat gebroken is te herstellen met goudlijm. Ook in het leven kan het zo gaan. Je herstelt maar je bent niet meer dezelfde.
Op het einde van het boek krijg je een noot van de auteur. Hier vertelt ze ons hoe het komt dat dit boek er kwam. Het houdt verband met ‘De dochter van de parfumeur.’ Ook een schitterend verhaal. Cristina zegt het hier zo mooi : ‘De magie van het parfum’ is een liefdesverhaal tussen ouders en hun kinderen, mannen en vrouwen, over liefde voor jezelf, voor het leven en de natuur. Het gaat ook over vergeving en herboren worden. Uiteindelijk zijn wijzelf altijd degene die bepalen wat het beste en het belangrijkste is.’