Een goed begin van een nieuwe reeks

Michael Robotham heeft al heel wat bestsellers op zijn naam staan. In 2004 kwam zijn debuut, 'De verdenking', uit. Dit was het begin van een succesvolle negendelige reeks met in de hoofdrol de sympathieke psycholoog Joseph O'Loughlin. Hij schreef ook een aantal standalonethrillers en is het meest geprezen om zijn goede plotwendingen. Robotham is dan ook al vele malen genomineerd en bekroond.
Zijn personages zijn geen helden, maar de 'man next door'. Allemaal met een verleden en een last te dragen in hun huidige bestaan.
Zijn schrijfstijl is vlot maar het is vooral de opgebouwde spanning, de psychologische ondertoon en de onverwachte twists die zijn boeken zo populair maken.

In het nieuwe boek 'Meisje zonder verleden' maken we kennis met een nieuw duo; de psycholoog Cyrus Haven en Evie. Evie claimt dat ze achttien jaar is maar niemand weet waar ze vandaan komt en of ze de waarheid spreekt. Ze krijgt de bijnaam Engelengezicht. Eén ding over Evie is wel duidelijk, ze weet namelijk wanneer iemand liegt. Dat maakt haar zo interessant.
Tijdens het lezen is het echter niet de moordzaak die de hoofdrol opeist maar meer de, platonische, relatie tussen Cyrus en Evie. Beide staan door hun verleden buiten de maatschappij. Door hun persoonlijke leed vullen ze elkaar aan en krijgen hierdoor een heel andere kijk op de moord. Je leest het verhaal dan ook vanuit twee perspectieven, zonder dat ergens verwarring geeft. Beide personages worden uitgebreid beschreven en dat maakt dat je ook extra met ze meeleeft.
Vanaf de eerste bladzijde zit je in het verhaal en tot op het laatst blijft het onduidelijk, en daardoor spannend, wie de moordenaar is. Het plot is zeer verrassend en daarbij worden er verschillende emoties bij de lezer opgeroepen. Knap gedaan. Als de volgende delen ook in deze schrijfstijl en met dit schrijftempo geschreven gaan worden staat ons nog veel goeds te wachten.