een soort van recensie ofzo: Het Werkstuk

Een paar maanden geleden kwam dit boek voorbij bij @degvp en natuurlijk moest ik dit boek gaan lezen. En waarom precies? Dit boek gaat over biologische vaders.

Eva woont samen met haar moeder. Haar witte moeder. De moeder die al haar hele leven bij haar is. Maar wie is eigenlijk haar vader. Dit begint enorm te knagen en ze besluit een werkstuk te gaan schrijven over ‘biologische vader’. Het gevoel blijkt toch wel heel diep te zitten en de drang om haar vader op te zoeken ook. Maar wat vind Eva’s moeder hiervan? Waarom verteld zij zo weinig over hem? Wat is er allemaal gebeurd? Waarom mag haar vader niet in haar leven zijn?! Als Eva beluit om een televisieprogramma in te schakelen komt alles in een stroomversnelling. Lukt het om met dat programma haar vader te vinden?

Het concept vind ik heel tof! Het idee om een werkstuk over dit onderwerp te maken (misschien hadden er nog wel wat Werkstuk hoofdstukjes bij gemogen) en het is ook tof vormgegeven en mooi verweven in het boek. Het is dus niet alleen het werkstuk wat je leest.

Als iemand die zijn biologische vader ook niet kent, althans, in het begin staat van leren kennen, is het verhaal heel herkenbaar. De gevoelens en alle vragen die erbij horen heeft @Simonvandergeest mooi opgeschreven.De zinnen zijn kort. Net als de hoofdstukken. En het is redelijk makkelijk. Dat maakt het allemaal heel behapbaar als je misschien niet zo van lezen houdt maar wel een tof verhaal wilt lezen. Wat af zou kunnen schrikken is de dikte. Met 388 pagina’s ben je er dan wel even mee bezig. Zelf houd ik niet zo van die korte zinnen. Het leest een beetje hakkelig en ik vind het soms lastig om dan in een lekkere flow te komen. En daarbij ook lastig om echt geraakt te kunnen worden. Maar het toffe verhaal met al zijn spanningen zorgt er wel voor dat je verder wilt lezen.

Al met al een tof boek en helemaal voor kinderen die ook met dit onderwerp te maken hebben.