Lezersrecensie
Een sprookjesboek maar dan anders en veel leuker!
Dit boek won ik bij Hebban en ik ben heel blij dat ik het gelezen heb.
Ieder kind kent het verhaal van Assepoester, het arme prinsesje met een boze stiefmoeder en 2 lelijke stiefzusters. Danielle Teller vertelt het verhaal opnieuw en totaal anders. Ze verandert een sprookje van Grimm in een mooi historisch verhaal met een andere hoofdrolspeler. De stiefmoeder van Assepoester. Die hoort de roddels die in het land de sfeer bepalen. Over afgehakte tenen bij haar dochters en haar stiefdochter waar iedereen medelijden mee heeft. Ze besluit om haar kant van het verhaal te vertellen in de hoop dat de lezer wat begrip voor haar zal tonen.
Je komt erachter wat er zich allemaal in het leven van Agnes, de stiefmoeder, af heeft gespeeld. Hoe ze als jong, arm meisje uit huis werd gestuurd om te werken, hoe ze weduwe wordt en alles lijkt te verliezen. Toch komt ze elke keer de schok weer te boven. Dan komt ze in het gezin van Ella (Assepoester) terecht waar ze van min tot kindermeisje tot stiefmoeder wordt. Ella is echt niet de gemakkelijkste en het opvoeden van haar eigen dochters, die nooit dezelfde kansen zullen hebben als Ella, en Ella zelf valt Agnes best zwaar. Ze worstelt met haar gevoelens en angst voor de toekomst. Ella is echt niet de gemakkelijkste dochter en maakt het vaak moeilijk voor de rest van het gezin.
Danielle Teller kan heel mooi schrijven, gebruikt mooie quotes die bijna sprookjesachtig zijn en neemt de tijd om een mooi gedetailleerd historisch verhaal te schrijven. Zo mooi dat je bijna vergeet dat het om Assepoester gaat en dat je vergeet hoe dit verhaal ooit aan jou is verteld. En dat je ooit boos was op de gemene stiefzusters.
“De adel denkt dat wij, boeren, te grof besnaard zijn voor mooie dromen. Ze zouden zich eens af moeten afvragen waarom het volk dan toch zo graag in sprookjes gelooft.”
Het boek laat zien dat als je de klemtoon van een verhaal verandert, dat je dan het verhaal verandert. En dat we als lezer niet zomaar iets zouden moeten aannemen. En daarnaast is het echt een heerlijk boek om te lezen.
Ieder kind kent het verhaal van Assepoester, het arme prinsesje met een boze stiefmoeder en 2 lelijke stiefzusters. Danielle Teller vertelt het verhaal opnieuw en totaal anders. Ze verandert een sprookje van Grimm in een mooi historisch verhaal met een andere hoofdrolspeler. De stiefmoeder van Assepoester. Die hoort de roddels die in het land de sfeer bepalen. Over afgehakte tenen bij haar dochters en haar stiefdochter waar iedereen medelijden mee heeft. Ze besluit om haar kant van het verhaal te vertellen in de hoop dat de lezer wat begrip voor haar zal tonen.
Je komt erachter wat er zich allemaal in het leven van Agnes, de stiefmoeder, af heeft gespeeld. Hoe ze als jong, arm meisje uit huis werd gestuurd om te werken, hoe ze weduwe wordt en alles lijkt te verliezen. Toch komt ze elke keer de schok weer te boven. Dan komt ze in het gezin van Ella (Assepoester) terecht waar ze van min tot kindermeisje tot stiefmoeder wordt. Ella is echt niet de gemakkelijkste en het opvoeden van haar eigen dochters, die nooit dezelfde kansen zullen hebben als Ella, en Ella zelf valt Agnes best zwaar. Ze worstelt met haar gevoelens en angst voor de toekomst. Ella is echt niet de gemakkelijkste dochter en maakt het vaak moeilijk voor de rest van het gezin.
Danielle Teller kan heel mooi schrijven, gebruikt mooie quotes die bijna sprookjesachtig zijn en neemt de tijd om een mooi gedetailleerd historisch verhaal te schrijven. Zo mooi dat je bijna vergeet dat het om Assepoester gaat en dat je vergeet hoe dit verhaal ooit aan jou is verteld. En dat je ooit boos was op de gemene stiefzusters.
“De adel denkt dat wij, boeren, te grof besnaard zijn voor mooie dromen. Ze zouden zich eens af moeten afvragen waarom het volk dan toch zo graag in sprookjes gelooft.”
Het boek laat zien dat als je de klemtoon van een verhaal verandert, dat je dan het verhaal verandert. En dat we als lezer niet zomaar iets zouden moeten aannemen. En daarnaast is het echt een heerlijk boek om te lezen.
1
Reageer op deze recensie
