Echt een boek dat mensen moeten lezen, of je nu wel of niet met dit thema, zelfmoord, te maken hebt.

Helene Wagener heeft al een aantal romans op haar naam staan waaronder Duivelsgedruis dat eerder bij uitgeverij Keytree is verschenen

Voor dit boek ging de auteur Wagener in gesprek met Regien, zij is de moeder van Ruud, de hoofdpersoon in dit boek. De cover is de iris van Regien. Daarmee probeert de autreur letterlijk te laten zien wat tragiek met de mens doet. Hoe kijkt Regien op alles terug?

Het doel van dit boek is; dat ze die persoon zullen bereiken die hulp nodig heeft en dat die persoon dan ook hulp zal zoeken.

Het boek is een mengeling van verdriet en herinneringen aan een bijzondere jongen, Ruud. Het moment dat Ruud 112 belt om te voorkomen dat zijn ouders, die zich al jaren zorgen maken, zijn lichaam zullen vinden, vermengd met momenten uit het leven van Ruud en het gezin.
Het komt soms wat chaotisch over op de lezer maar dit is dé manier om dit verhaal weer te geven. Het is een verhaal dat echt binnen zal komen en ook de lezer een gevoel van machteloosheid zou kunnen geven. De vragen van Helene zijn persoonlijk en direct en Regien is heel open in haar antwoorden en spaart zichzelf ook niet. Een mooie weergave van een heel droevig verhaal. Vragen als; Wat is jouw grappigste herinnering worden gevolgd door momenten van stilte.

Echt een boek dat mensen moeten lezen, of je nu wel of niet met dit thema, zelfmoord, te maken hebt. Helene Wagener heeft een hele mooie reconstructie geschreven en dat is in deze ontroerende roman treffend weergegeven.