Ga alvast tot aan je oksels het water in.

In Amerika werd 'Beautiful Ruins' een bestseller. Door de recensenten werd het met gemengde gevoelens onthaald.
Jess Walter schreef 15 jaar aan dit boek. Je zou kunnen zeggen dat dit zich weerspiegelt in de vorm van het boek. Het boek gaat over verschillende generaties, verschillende genres komen aan bod, er wordt verteld vanuit verschillende vertelperspectieven. Het beschrijft zowel het leven in een geïsoleerd Italiaans dorp in de jaren '60, als het leven in het moderne Hollywood en het imaginaire dorp Porto Vergogna in de streek van Cinque Terre in Italië. Zoals er een grote variatie aan locaties is, is er ook een grote variatie aan personages. Zelfs Richard Burton en Elizabeth Taylor hebben een rol toebedeeld gekregen.
Voor sommige lezers kunnen de verschillend gekleurde puzzelstukjes een te gefragmenteerd karakter aan het verhaal geven. Anderen zullen juist genieten van deze veelkleurigheid. De vele verhaallijnen worden vakkundig verweven.

Jess Walter slaagt erin om de personages vlees en bloed te geven. Sommige personages maken een hele evolutie door, andere evolueren even weinig als hun met botox ingespoten gezicht. Het is een waar genoegen om kennis te maken met Pasquale. We leren hem kennen als een dromer die verder wil werken aan de droom van zijn vader.

"Pasquale stond tot aan zijn oksels in de koude Ligurische zee (...) Op de dag dat hij de mooie Amerikaanse voor het eerst zag, waadde Pasquale ook tot zijn oksels in dagdromen, waarin hij het armoedige Porto Vergogna zag als een vakantieoord in opkomst, en zichzelf als een gevierd zakenman..."

Maar hij evolueert van een dagdromer tot een man die nadenkt, twijfelt en er uiteindelijk voor kiest niet uit de weg te gaan voor zijn verantwoordelijkheden.

"Boven op een rotsachtige heuvel bleef Dee even staan bij de overblijfselen van een stenen fundering, een Romeinse ruïne die door weer en wind was afgesleten, totdat het net een stel oude tanden leek. (...) er waren hier zoveel ruïnes dat Pasquale. ze nauwelijks meer zag. Soms overviel hem een doffe treurigheid bij het zien van de overblijfselen van garnizoenen uit het verleden. Als hij bedacht dat er van een heel imperium niet meer restte dan dit, wat kon een man als hij dan ooit hopen achter te laten? Een strand? Een tennisbaan in een rotswand?"

Pasquale wil een zinvol leven, daartegenover staat de filmproducent Michael Daene uit Hollywood. Hij kent geen twijfels, gaat zonder scrupules voor de kortste weg naar macht en geld. Je kan alleen maar hopen dat Hollywood meer diepgang heeft dan in dit boek geschetst wordt. Maar het is duidelijk dat Jess Walter veel plezier had bij het schrijven van deze passages.
Laten we niet vergeten te vermelden dat het boek over leven en liefde gaat, kwetsbare liefde, ongrijpbare liefde, onmogelijke liefde, verdraagzame liefde.
Jess Walter vraagt zich af of we het huidige moment wakker kunnen beleven, en de impact ervan op het verloop van ons leven kunnen inschatten.
Het is een verrassend boek dat je perfect kan lezen op een strand aan de Ligurische Zee. Ga dan ook eens tot aan je oksels het water in en word je gewaar van het leven.