Zwijgen als het graf

Thrillerschrijfster Angela Marsons is nog onbekend in ons land, maar vast niet voor lang! In Engeland is Angela’s serie over detective Kim Stone al razend populair. De serie telt inmiddels 16 delen en er zijn al meer dan 3 miljoen exemplaren van verkocht. Angela woont in Black Country, waar al haar boeken zich afspelen.

Stille schreeuw opent met een proloog. Iets meer dan 10 jaar gelden stonden 5 mensen rond een vers gedolven graf. Alle aanwezigen hadden toegestemd het leven van een jong meisje te beëindigen; alleen zo zouden hun duistere praktijken veilig blijven. Het onschuldige kind nam de geheimen met zich mee, diep onder de koude, zwarte aarde. Toen het graf dicht was, ging ieder zijn eigen weg.

Het verhaal begint met de moord op Teresa Wyatt. De directrice van een school wordt vermoord, terwijl ze thuis in bad ligt. De moorden volgen elkaar daarna in een rap tempo op. Waarom moesten deze mensen dood en wat hebben de slachtoffers met elkaar gemeen?

Wanneer er bij een opgraving op het terrein van het voormalige meisjesweeshuis Crestwood menselijke botten worden aangetroffen, ziet rechercheur Kim verband tussen de moorden; alle slachtoffers blijken hier in het verleden werkzaam te zijn geweest. Nu de voormalige directrice, kok en klusjesman uit de weg zijn geruimd stapelen de vragen zich voor Kim er haar team op. Is dezelfde moordenaar als 10 jaar gelden opnieuw actief? Welk voormalig teamlid loopt nog meer gevaar? Wie zijn de meisjes die hier liggen begraven? Waarom zijn ze nooit door hun familie als vermist opgegeven?

Het verhaal is vanuit verschillende perspectieven geschreven. We kijken zowel door de ogen van de slachtoffers als de dader, maar voornamelijk door de scherpe ogen van Kim. Kim is een rechercheur zoals we die in meer thrillers tegenkomen: bot, eigenwijs, kundig en moeilijk in de omgang. Omdat Kim zelf ook een verstoorde jeugd gehad heeft, ze is opgegroeid in kindertehuizen en pleeggezinnen, raakt deze zaak haar diep. Ondanks haar moeilijke karakter heeft Kim een hart van goud en wil je als lezer niets liever dan haar beter leren kennen.
Het verhaal is goed opgebouwd. Regelmatig wordt je als lezer op het verkeerde been gezet en tot het eind van het verhaal blijft het (ondanks de vele aanwijzingen) onduidelijk wie de moordenaar is.

Kim toont in het boek een zwak voor het gehandicapte dochtertje van de voormalige nachtwaker van Crestwoord. Lucy zit in een rolstoel, wordt beademt en kan niet praten. Ooit was Kim, als klein meisje, sterkt verwaarloost en daardoor net zo zwak als dit meisje. Kim herkent Lucy’s doorzettingsvermogen en haar wil om te overleven. De titel van dit boek slaat op Lucy. Toen Lucy in nood zat probeerde ze te gillen, maar er kwam niets anders dan stilte uit haar mond. Dankzij een alarmknop werd het kind toch gehoord en kon zij worden gered. Op Crestwood hadden 10 jaar eerder vier jonge meisjes om hulp geschreeuw, maar was er niemand die hen wilden horen.