Lezersrecensie
Romantisch en ontroerend
Engeland, 1968
Het liefdesverhaal van Frank en Beth. Twee mensen die op het Engelse platteland en eenvoudig en gelukkig leven lijden.
“We zijn weer die jongen en dat meisje met alles in het verschiet, een glorieuze uitgestrektheid van licht en wondelijke schoonheid, en van nachten onder de sterren”
Maar dragen ook een groot verdriet met zich mee, namelijk het overlijden van hun enige kind, Bobby.
Dan verschijnt ineens Beth’s oude liefde Gabriël. Niet zomaar een oude liefde, haar eerste echte liefde. Beth raakt opnieuw bevriend met hem en zijn zoon Leo die haar natuurlijk aan haar overleden zoon doet denken. Ondanks de waarschuwingen van iedereen om haar heen besluit ze Daniël te helpen met de verzorging van zijn zoon. Dat is natuurlijk vragen om problemen en het eindigt zelfs in een moord….
“Het voelt alsof ik een deel van mezelf mis. We zeiden altijd dat we een brein deelden. Nou, de helft van mijn brein is weg.”
Je hopt heen en weer in de jaren van ‘vroeger’ en nu. Waarin het verhaal zich ontspint tot een boeiende driehoeksverhouding. En toch ook spannend; vanaf bladzijde 1 weet je dat er iemand dood is. De hele tijd vraag je je af wie ‘de boer’ is, die blijkbaar dood is. Èn wie de dader zal zijn.
Een prachtig, romantisch, ontroerend en gecompliceerd liefdesverhaal! Zo mooi en integer geschreven. Leest als een trein. De personages zijn zo mooi uitgewerkt. Aan het einde stonden de tranen in mijn ogen.
Het liefdesverhaal van Frank en Beth. Twee mensen die op het Engelse platteland en eenvoudig en gelukkig leven lijden.
“We zijn weer die jongen en dat meisje met alles in het verschiet, een glorieuze uitgestrektheid van licht en wondelijke schoonheid, en van nachten onder de sterren”
Maar dragen ook een groot verdriet met zich mee, namelijk het overlijden van hun enige kind, Bobby.
Dan verschijnt ineens Beth’s oude liefde Gabriël. Niet zomaar een oude liefde, haar eerste echte liefde. Beth raakt opnieuw bevriend met hem en zijn zoon Leo die haar natuurlijk aan haar overleden zoon doet denken. Ondanks de waarschuwingen van iedereen om haar heen besluit ze Daniël te helpen met de verzorging van zijn zoon. Dat is natuurlijk vragen om problemen en het eindigt zelfs in een moord….
“Het voelt alsof ik een deel van mezelf mis. We zeiden altijd dat we een brein deelden. Nou, de helft van mijn brein is weg.”
Je hopt heen en weer in de jaren van ‘vroeger’ en nu. Waarin het verhaal zich ontspint tot een boeiende driehoeksverhouding. En toch ook spannend; vanaf bladzijde 1 weet je dat er iemand dood is. De hele tijd vraag je je af wie ‘de boer’ is, die blijkbaar dood is. Èn wie de dader zal zijn.
Een prachtig, romantisch, ontroerend en gecompliceerd liefdesverhaal! Zo mooi en integer geschreven. Leest als een trein. De personages zijn zo mooi uitgewerkt. Aan het einde stonden de tranen in mijn ogen.
1
Reageer op deze recensie
