Recensie Stoner

William Stoner wordt als zoon van een boer uit Missouri vlakbij Columbia, door zijn vader min of meer gedwongen naar de universiteit te gaan om te ontdekken hoe je het land beter rendabel kan maken om de crisis te lijf te gaan.
Die plannen worden echter gedwarsboomd als William besluit docent engels aan die universiteit te worden.
Hij ontmoet zijn vrouw Edith, en trouwt met haar, het huwelijk is geen gelukkig huwelijk altoch zal het stand houden ondanks de affaire die William heeft met een 20-jarige studente; ze krijgen een dochter Grace, die eerst helemaal wordt opgevoed door William en later weer min of meer wordt opge-eist door Edith.

Het leven op de universiteit gaat allesbehalve vlekkeloos, een vete met Lomax, een collega sleept zich jarenlang voort.
Aan het einde van zijn loopbaan wordt er kanker bij hem geconstateerd en kan hij dus ook niet genieten van zijn pensioen, die hem vroegtijdig wordt opgedrongen, hij gaat dat niet halen.

De woorden van Hans Bouman uit de Volkskrant zijn het treffends bij dit boek wat mij betreft:

Het treurigste boek dat dit jaar in Nederlandse vertaling is verschenen.
Tegelijk is het van een wonderlijke schoonheid.
De poezie van verdriet wordt niet vaak zo sereen en ingetogen gezongen als in Stoner.
Bij deze woorden sluit ik me helemaal aan.