Traag begin, maar op 70% wordt het gaspedaal echt ingeduwd!

De duiker vormt het tweede deel in de serie rond Frederik Broman, de agent waar ik eerder al mee kennismaakte in ‘Eiland van de angst’. Hij en zijn vrouw hebben nog steeds te lijden onder de afloop van wat er gebeurde in dat deel. Frederik is intensief bezig met schieten op de schietbaan om zichzelf te kunnen verdedigen, terwijl zijn vrouw het thuis alsmaar moeilijker krijgt met het geïsoleerde gevoel van op een afgelegen plek te wonen. Opnieuw krijgt Frederik te maken met twee heel verschillende zaken in dit nieuwe deel.

Een meisje herinnert zich na 18 jaar feiten die ze onderdrukt heeft gedurende al die jaren. Hij vader zou betrokken zijn bij een misdrijf waar een jong meisje de dood vond. Maar is alles wel waar van wat ze zich voor de geest haalt? Aan Frederik en zijn collega’s om dit uit te zoeken. Even nadien komt er nog een andere zaak binnen: een duiker wordt dood aangetroffen in een kalkgroeve. Wat aanvankelijk als een ongeluk werd bekeken, blijkt het uiteindelijk toch niet te zijn. Frederik en het team moeten een achterstand van 6 weken ophalen om de moordenaar te kunnen klissen.

De duiker was een verhaal dat traag op gang kwam en vooral steunde op wat over en weer gereis, wat vragen stellen aan verdachten/getuigen. Tot plots op 70% van het einde het gaspedaal ferm werd ingeduwd en de ene wending na de andere kwam. Een goede ontknoping volgde en zo weet Östlundh me toch weer voor zich te winnen en te laten uitkijken naar deel 3. Voor de duiker alvast een score van 4 sterren!
https://elinevandm.wordpress.com/2020/03/26/de-duiker-van-hakan-ostlundh-4/