Dit boek heeft alles!!!!

Met de leesclub van Ilona van LS lazen we het fantasydebuut van Merel Godelieve, ‘De laatste ravendochter.’ Wat een fantastisch boek heeft ze geschreven; dit smaakt absoluut naar meer!

Vanaf de eerste bladzijde wordt je in het verhaal gezogen. De sfeer die Merel schept is er een tussen werkelijkheid en fantasie in en juist dat maakt dat je dit verhaal in één ruk uit wilt lezen.

Erin is de 17e barones van Kasteel Duncannon. Dat klinkt allemaal geweldig maar de realiteit is dat ze grote geldzorgen heeft, te kampen heeft met achterstallig onderhoud en haar uiterste best moet doen het hoofd boven water te houden. Ze bewoont het kasteel samen met haar invalide vader en haar tante Grace. Haar oma woont op hetzelfde perceel, net als Patrick die een ruimte huurt op het landgoed. Erin en Patrick hebben een relatie, maar Erin kan Mac, haar allereerste liefde die is overleden, maar niet vergeten. Toch moet zij verder en zij richt zich dan ook op haar toekomst met Patrick.

Raven West, een beroemde filmster uit Amerika, is co-producer voor een nieuwe film die zich afspeelt in een kasteel. Erin heeft ook Kasteel Duncannon hiervoor aangemeld. Helaas valt de keuze op een ander kasteel en in haar wanhoop daalt Erin af naar de kerkers van het kasteel, waar zij al jaren in het geheim komt nadat een geheimzinnige stem haar hier naar toe lokte. De volgende ochtend is de kasteelheer van het uitgekozen kasteel dood en komt de filmploeg naar Duncannon. Er gloort licht aan de horizon op financieel gebied, maar die nacht gebeurt er iets vreselijks. Erin daalt nog één keer af naar de kerkers…

‘De laatste ravendochter’ heeft werkelijk alles wat je in een goede fantasy wil: je wordt meegezogen en de setting, een oud kasteel in Ierland, is grandioos. Tel daarbij op Ierse sagen, kruidenkunde, duistere magie, geheimen die de familie al jaren in hun greep houden, offers die gedaan moeten worden, mystiek, een flinke dosis geheimzinnigheid, romantiek en je weet dat dit verhaal je niet meer los gaat laten. Het ontroert en beroert je. Je ontwikkelt een band met de personages, vooral met Erin maar ook met een aantal anderen en voelt daadwerkelijk met hen mee in hun epische zoektocht. Doordat je ook stukjes leest uit het dagboek van Erin waarin ze schrijft aan haar moeder, raak je nog meer betrokken bij haar. Merel Godelieve heeft een beeldende schrijfstijl. Dankzij haar gedetailleerde omschrijvingen komt de door haar gecreëerde wereld helder en levendig over. Ook de emoties die de personages ervaren in dit boek zijn enorm geloofwaardig. Merel maakt gebruik van zintuiglijke beschrijvingen die de personages ervaren, waardoor de emoties voelbaar zijn.

Merel heeft mij met dit boek meer dan overtuigd dat zij prachtige fantasy kan schrijven en ik hoop dan ook dat we nog meer van haar hand mogen gaan lezen.

Dank aan uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor het recensie-exemplaar.