Wat drank kapot maakt

De helft van de royalties van dit boek gaat naar ‘Het vergeten kind’. Treffend, want het boek gaat over vergeten kinderen.

Over Menno, een baby die door de alcoholverslaving en Rode Hond van zijn moeder Ria achterblijft in zijn ontwikkeling, handicaps heeft en nooit thuis kan wonen.

Over Jasmijn en Imke. Twee gewone meisjes die van cadeautjes, snoep, hun kat en tekevisieprogramma’s houden. En van hun moeder Ria, die door haar alcoholverslaving niet goed voor ze kan zorgen. Hierdoor zorgen de meisjes (vooral Jasmijn) net zoveel voor hun moeder en voor elkaar als hun moeder voor hen zorgt. Misschien zelfs wel meer.

En over moeder Ria zelf, want ook zij is een vergeten kind. Mishandeld door haar eigen vader en zonder de middelen om met dit trauma en haar emoties om te gaan, wendt zij zich tot de drank. En de alcohol verdooft. Even. Steeds opnieuw. Maar zij en haar gezin gaan eraan kapot.

Doordat het begin va het boek verteld wordt vanuit Ria, krijgen we een inkijkje in hoe een verslaving werkt. Ria houdt zielsveel van haar kinderen en ziet ook dat de drank ervoor zorgt dat ze niet goed voor haar meisjes is, maar ze ziet geen andere weg.

Het beeld van de hulpverlening vond ik schrijnend. Wisselende maatschappelijk werksters en ook hulpverleners die totaal niet aansluiten bij Ria, die haar verdriet en wanhoop niet lijken te zien. En ook geen verandering in de situatie kunnen brengen.
En zoveel mensen in de omgeving van Ria die wel zeggen dat ze niet zoveel moet drinken, maar niet zeggen hoe. Natuurlijk weet Ria zelf ook dat ze niet moet drinken. Als ze dat kon, had ze het al lang gedaan! Verslaving is zo’n ingewikkeldd ziekte.
Schrijnend vond ik ook hoe vaak Ria zichzelf de schuld geeft. Dit zorgt ervoor dat ze nog minder om hulp gaat vragen en alleen maar meer gaat drinken. Had iemand haar maar uitgelegd dat verslaving niet je eigen schuld is en dat er iets aan te doen is. Het zou een verschil hebben kunnen maken.

Buurvrouw Corrie doet heel erg haar best, met liefde voor de kinderen en voor Ria. Tot het echt niet meer gaat. Al is dat moment eigenlijk al veel eerder bereikt.

Dit boek vertelt een heel belangrijk verhaal. Verslaving is een gezinsziekte. Als een gezinslid de ziekte heeft, lijdt het hele gezin.

In dit boek past het niet. Hier gaat het erom de pijn, het verdriet en de wanhoop te laten zien. En de loyaliteit van kinderen aan een onmachtige ouder.
Maar er is ook een andere boodschap: herstel van verslaving is mogelijk. Niet makkelijk, zeker niet als er kinderen bij betrokken zijn en je eerlijk onder ogen moet zien wat je je kinderen hebt aangedaan toen je in de klauwen van de verslaving zat. Maar het kan echt!