Verhaallijn is reddend

Het boek komt erg langzaam op gang. Ik was te benieuwd naar wat er zou gaan gebeuren en hoe de personages bij elkaar zouden komen om het boek weg te leggen en dat was goed, want toen de vreemde vrouw uiteindelijk tot actie overging, werd het verhaal interessanter.
Soms leek het echter alsof het verhaal ondergeschikt was aan het aan de kaak stellen van de privatisering in de zorg. Wat mij ook steeds meer stoorde was dat hoofdpersoon Tekla Berg de enige leek te zijn in een heel ziekenhuis die een fatsoenlijke diagnose kon stellen of kon zien dat er iets niet klopte aan een diagnose. Daarnaast was er een overdaad aan buitengewone ziektebeelden en heldendaden van Tekla (met wisselend succes) om mensen in leven te houden. Sommige personages leken er zelfs enkel bijgehaald te zijn, zodat Tekla weer een bijzonder diagnose kon stellen of uitzonderlijke medische handeling kon verrichten. Jammer, want het verhaal had dat echt niet nodig.
De schrijver is arts, las ik ergens. Wat schokkend dat hij Tekla, ook een arts, dan herhaaldelijk stigmabevestigend laat zeggen en denken dat verslaving een kwestie is van eigen schuld. Juist in de medische wereld zou toch wel doorgedrongen moeten zijn dat verslaving een ziekte is?
Twee sterren dus. Goed verhaal, maar het had met veel minder woorden (en daardoor met meer spanning) verteld kunnen worden.